Het is alweer 2 jaar geleden dat ik besloot te stoppen met werken, en thuisblijfmoeder te worden. Een beslissing waar ik een hele tijd over na heb gedacht, waarvoor we flink wat rekensommetjes hebben gemaakt (want het moet financieel natuurlijk wel haalbaar zijn), en waar ik flink wat commentaar op heb gekregen. Vandaag vertel ik jullie hoe het bevalt.

Opleiding

Via wat omwegen heb ik de opleiding ‘Directiesecretaresse/managementassistente’ gedaan. Een vrij brede opleiding waar je van alles en nog wat leert, van brieven schrijven tot zakenreizen plannen, van zakelijke energie vergelijken bij verschillende energieleveranciers tot verschillende talen leren als Engels, Duits en Spaans, en we kregen ook vakken als rekenen en economie.

Aan het werk

Toen ik mijn diploma had behaald, mocht ik blijven werken bij het bedrijf waar ik stage had gelopen. Vrij snel daarna raakte ik zwanger van Nomi. Ik had toen een 0 uren contract, en een tijdje later was er niet genoeg werk meer voor me. Ik was toen al over de helft van mijn zwangerschap, en zwanger solliciteren leek me niet zo’n goed plan.

Ik nam me voor om een paar weken na Nomi’s geboorte weer te gaan solliciteren. Maar voordat ik daaraan begon, kreeg ik een telefoontje van mijn oude werk met de vraag of ik terug wilde komen. Dat wilde ik heel graag, want ik vond het erg leuk werk.

Weer aan het werk

Tijdens mijn eerste werkweek had Nomi het rs-virus. Ik kwam er dus meteen achter dat het heel anders werken was dan voordat ik moeder was. Ik vond het helemaal niks om haar ziek achter te laten, maar ik had geen keuze. Gelukkig knapte ze vrij snel weer op.

Aan de ene kant vond ik het hartstikke lekker om even niet alleen maar moeder te zijn, aan de andere kant wilde ik het liefst 24/7 bij Nomi zijn. Dat gevoel werd steeds sterker, vooral toen ze regelmatig ging huilen als ik wegging. In die tijd begon ik wat bij te verdienen met mijn blog, en na lang nadenken zegde ik mijn baan op

Thuisblijfmoeder

Vanaf dat moment was ik thuisblijfmoeder. Ik hoefde niks meer van Nomi te missen en dat vond ik heel fijn. Daarnaast had ik lekker veel tijd voor mijn blog en hoewel dat in eerste instantie gewoon een hobby is, is het natuurlijk best fijn om daar zo nu en dan wat mee te verdienen.

Alleen maar moeder

Ik hoor regelmatig dingen als ‘ik moet er niet aan denken om hele dag thuis te zitten en alléén maar moeder te zijn’. Nou zit ik natuurlijk niet hele dagen thuis, maar ik snap wel wat ze bedoelen. En het ‘alleen maar moeder zijn’ is soms wel een dingetje. Daarom ben ik heel blij met mijn blog, want ik heb nog steeds mijn eigen ding. En daarnaast heb ik soms wel even wat me-time nodig. Al is het maar een half uurtje lopen zonder kinderen, even de stad in, en soms voelt boodschappen doen al als een uitje.

Een tijd lang deed ik dat veel te weinig, en ik kan je vertellen dat dat niet goed voor je is. Daarnaast vind ik tijd met Bart ook heel belangrijk. In plaats van met zijn tweeën iedere avond in een televisiescherm te kijken, blijft dat ding nu regelmatig uit. Soms zitten we gezellig buiten, soms doen we een spelletje.. En zo nu en dan regelen we oppas voor Nomi en Lenn, en gaan we even met zijn tweetjes ergens naartoe.

Geen spijt

Ik heb absoluut geen spijt dat ik mijn baan heb opgezegd. Vooral als er iets is met Nomi of Lenn, vind ik het heel fijn dat ik nergens naartoe hoef. Daar ben ik echt heel blij mee, en ik zie het als een groot voorrecht. Verder is het natuurlijk heerlijk dat we op warme dagen lekker kunnen gaan zwemmen, dat we veel tijd hebben om andere leuke dingen te gaan doen, et cetera.

Ooit weer aan het werk?

Als Nomi en Lenn straks allebei op de basisschool zitten, zullen mijn dagen er heel anders uitzien. Als jullie mijn blog dan nog steeds lezen, zou ik het geweldig vinden om er echt mijn baan van te maken. En mocht dat niet lukken, dan ga ik misschien wel weer op zoek naar werk buitenshuis. Want ik wil overdag wel iets te doen hebben als Nomi en Lenn van half 9 tot 2 uur op school zijn.

Werk jij, of ben jij thuisblijfmoeder?