Dat je met een peuter en een baby in huis niet meer altijd kunt gaan en staan waar je wilt wist ik wel, maar de laatste tijd voel ik me toch een beetje aan huis gekluisterd. Nou is het niet zo dat ik continu binnen zit, maar een middagje ergens naartoe is nauwelijks haalbaar. En omdat ik soms toch eventjes iets met Nomi wil doen, gooide ik één van mijn principes overboord.
Toen Lenn nog wat jonger was kon ik hem overal mee naartoe nemen. Het maakte niet uit of hij net geslapen had of dat hij moe was, meestal viel hij in de maxi cosi of in de kinderwagen wel in slaap. Op dit moment is dat niet meer zo. Lenn vertikt het om in de kinderwagen, maxi cosi of draagdoek te slapen, alleen als ik continu aan het lopen ben of als ik hem op een rustig plekje zet slaapt hij. Als ik in de supermarkt ben en hij is moe, krijst hij alles bij elkaar. Ook eventjes naar de stad gaan is niet meer zo’n succes.
Daarnaast slaapt Lenn heel kort. Meestal slaapt hij maximaal een half uur à 3 kwartier, waardoor hij heel veel slaapjes doet. Na een uur tot anderhalf uur wordt hij vaak weer moe en wil hij naar bed. In de tijd dat hij wakker is moet hij natuurlijk ook nog gevoed worden, dus ik heb hooguit een uurtje om iets te gaan doen. Boodschappen doen lukt dan wel, maar veel meer ook niet.
Aan het begin van de middag slaapt Nomi ook, dus in die tijd zijn we ook altijd thuis. Doordat Lenn totaal geen ritme heeft weet ik van tevoren niet wanneer hij wil slapen en drinken, dus dingen plannen is ook geen succes.
Ik vind het belangrijk dat Nomi toch regelmatig even het huis uit komt en ik wilde laatst even met haar naar het speeltuintje achter ons huis. Ik dacht dat Lenn het nog wel even vol zou houden, maar hij begon te jengelen en te gapen op het moment dat we naar buiten wilden gaan. Ik twijfelde even, maar ik besloot toch te gaan. Zonder Lenn. Ik legde Lenn in bed, ik nam de babyfoon mee en Nomi en ik gingen even naar het speeltuintje.
Nomi vroeg een paar keer ‘Lenn ook mee?’ en ik vond het zelf ook een beetje gek om weg te gaan terwijl hij in bed lag. Het speeltuintje grenst aan onze tuin en vanuit de speeltuin zag ik het raam van Lenns slaapkamer, dus er kon weinig mis gaan. Nomi heeft even lekker gespeeld en Lenn lag heerlijk te slapen.
Over een tijdje, als Lenn wat ouder is, zal het allemaal wel wat makkelijker gaan. Voor nu is het even niet anders en ik ben vast niet de enige moeder die nogal aan huis gekluisterd is.
Herkennen jullie dit?
Lastig is dat hè. Wel fijn dat jullie een speeltuin voor of achter de deur hebben.
Lastig. Ik ken het van onze buren. Het ene kind sliep de ochtend en einde middag en de andere begin van de middag. Ik ben nu zwanger en mijn dochter van twee doet nu een middagslaap. Maar ik verwacht dat ze straks niet meer slaapt en dat we er hopelijk dan wat meer op uit kunnen. Voor nu vind ik het wel lekker om mee te kunnen slapen.
Lijkt mij best lastig met een kleintje erbij. Onze dochter is straks 4 als onze tweede komt dus dan is het al een stuk makkelijk denk ik!
Dit is iets waar ik wel bang voor ben als de baby er is volgend jaar. We gaan het beleven.
Ja dat is een lastige! Maar deze situatie ia eigenlijk net alsof je een grote tuin hebt toch 🙂
Ik heb een aantal jaar geleden aan huis opgepast. Als ik dan een kindje alleen thuis liet slapen (uiteraard met toestemming vd ouders) voelde ik me daar niet helemaal goed bij. Niet omdat er thuis iets zou gebeuren, maar met mezelf. En Dat het kindje dan lang alleen was. Ik heb afspraken met buren gemaakt, dan isje gevoelal anders, en het echt alleen gedaan als het beter was.
oeff herkenbaar maar hier nu met baby van vier weken en dreumesje ongeveer hetzelfde alleen door extreem veel huilen van de jongste dat wij het huis amper uit komen terwijl ik er weer zo naar smacht. gelukkig wonen de omas niet ver 🙂 -x-
Lijkt me wel lastig, maar ik denk dat je nu een goede keuze hebt gemaakt. Zeker gezien het speeltuintje aan de tuin is en je alles in de gaten kon houden. Babyfoon mee…. en samen met Nomi even naar buiten.