Even dacht ik dat Nomi en Lenn totaal niet jaloers waren geweest na de geboorte van Elena. Tot afgelopen weekend, toen sloeg de jaloezie opeens toe. Op een andere manier dan ik had verwacht…

Jaloezie naar papa toe!

Ik wilde even naar de stad gaan en ik legde Elena bij Bart neer. ‘Pap, zullen we buiten gaan spelen?’ ‘Nu even niet, Elena ligt bij me.’ Chagrijnig ging ze weer spelen. ‘Pap, wil je even helpen om een puzzel te pakken?’ Ook dat was even niet handig, dus ik zei ‘Ik help je wel.’ ‘Nee papa moet dat doen!’

Nomi is hartstikke gek op papa, maar normaal gesproken vindt ze het prima als ik haar ergens mee help. Toen viel het kwartje. Ze was jaloers! Ik vroeg Nomi of ze mee ging naar de stad, maar dat wilde ze niet. ‘Ik wil met papa buiten spelen!’ We legden haar uit dat dat nu even niet kon, want ik wilde even naar de stad en Elena lag net lekker bij Bart. ‘Neem Elena dan mee!’ ‘Nomi, dat is even niet zo handig…’ ‘Maar ze kan toch gewoon in de draagdoek?’

Misschien moeten we het hier even over hebben…

Tja, Nomi heeft altijd overal een oplossing voor. En ze had ook wel gelijk, ik had Elena best mee kunnen nemen in de draagdoek. Maar soms is het ook wel fijn om eventjes weg te gaan zonder baby. Ik vertelde Nomi dat Elena toch echt even bij Bart zou blijven en ik vroeg haar of echt niet met me mee wilde. ‘Oké ik ga wel mee. Papa is toch stom.’

Hoe pak je dat nou aan bij een vierjarige? Ik begon te vertellen dat Bart ook Elena’s papa is, maar dat was niet helemaal de goede aanpak. ‘Ja dat weet ik toch wel!’ Oeps.

Even een andere manier proberen. ‘Ik snap wel dat je graag leuke dingen wil doen met papa, maar soms mag Elena ook even bij papa liggen. Dat is voor Elena ook leuk, toch?’ ‘Ze hoefde helemaal niet te lachen. Ze was aan het slapen, dus ze kon best naar bed.’ Hm, lekker bijdehand weer. Ik legde haar uit dat baby’s het heel fijn vinden om bij iemand op schoot te liggen. En dat zij dat ook deed toen ze een baby was. ‘Lag ik toen ook bij papa?’ ‘Jazeker, heel vaak zelfs!’

Toen ging het de goede kant op

‘Toen vond jij dat heel fijn, en nu vindt Elena dat fijn.’ ‘Ik vind dat nog steeds fijn.’ Ah gossie… ‘Misschien kun je de volgende keer dan samen met Elena bij papa liggen!’ Dat vond ze wel een goed plan. Vervolgens hebben we even samen gewinkeld en daarna gingen we weer naar huis. Ik was erg benieuwd hoe ze zich daar zou gedragen!

‘Hi pap. Ik heb een nieuw shirtje, met een zebra. Gaan we nou naar buiten?’ Bart gaf Elena aan mij, want nu verdiende Nomi natuurlijk ook wel wat papa-aandacht. Dus ze gingen lekker even naar buiten.

Hoe gaat het nu?

Daarna is ze niet meer zo jaloers geweest als die keer. Soms vindt ze het even niet leuk als Elena bij Bart ligt, maar ze legt zich er nu wel bij neer (soms letterlijk, haha). Als Elena bij mij ligt, is Nomi geen seconde jaloers. Ook niet als Elena aandacht krijgt van anderen, of als ze een kraamcadeautje krijgt. Lenn trouwens ook niet, hij is helemaal nog niet jaloers geweest.

Mijn gevoel zegt dat dit allemaal wel goed zal komen. Nog eventjes, dan kan Elena wat meer en dan is het makkelijker om de aandacht te verdelen. Dan kan Elena een beetje spelen, zelf zitten (als ze net zo snel is als Lenn, is dat over 2 maandjes al). En dan is het een stuk makkelijker om meerdere kinderen tegelijk aandacht te geven!