Borstvoeding geven na een keizersnede gaat vaak iets anders dan borstvoeding geven na een vaginale bevalling. De melkproductie komt vaak wat langzamer op gang en dat zorgde er bij mij voor dat ik bijna was gestopt met de borstvoeding toen Nomi net geboren was. Op dat moment wist ik ook erg weinig over het geven van borstvoeding na een keizersnede, maar gelukkig had ik een erg goede lactatiekundige en dankzij haar heb ik Nomi uiteindelijk bijna twee jaar borstvoeding kunnen geven.

Melkproductie na een keizersnede

Meestal komt je melkproductie na een natuurlijke bevalling vrij snel op gang, maar bij een keizersnede gaat dat vaak net een beetje anders. Hoe dat precies komt, weet ik niet, maar ik weet dat het te maken heeft met hormonen. Wat ik ook weet, is dat het ontzettend demotiverend werkt als je melkproductie niet snel op gang komt.

Toen Nomi net was geboren, had ik een verpleegkundige die erg weinig wist over borstvoeding geven na een keizersnede. Ze vertelde me al vrij snel dat mijn melkproductie te langzaam op gang kwam en ik moest na iedere voeding gaan kolven. Verder moesten we Nomi na de borstvoeding kunstvoeding geven en het scheelde maar heel weinig of ik was helemaal overgegaan op kunstvoeding. Daar is natuurlijk niks mis mee, maar ik wilde heel graag borstvoeding geven en door de verpleegkundige kreeg ik het gevoel dat dat toch niet zou gaan lukken.

Aanleggen, aanleggen, aanleggen

Ik moest Nomi iedere 3 uur voeden en daarna moest ik kolven. Wat ik op dat moment niet wist, is dat het veel beter is om je baby vaker aan te leggen. Dan komt je melkproductie namelijk veel sneller op gang. Toen Lenn en Elena net waren geboren voedde ik ze regelmatig na één of twee uurtjes alweer. En dat klinkt misschien zwaar, maar het maakte voor mij weinig uit of ik ze nou gewoon lekker bij me lagen, of dat ik ze aan het voeden was.

Bij Lenn en Elena werkte dat hartstikke goed en dat had ik bij Nomi ook moeten doen, maar daar kwam ik te laat achter. Pas toen de lactatiekundige langskwam toen Nomi twee dagen oud was, kreeg ik een beetje vertrouwen in de borstvoeding. Zij was het totaal niet eens met de verpleegkundige en ze vond juist dat het heel goed ging. Ik kreeg nog wat tips van haar, en daarna kwam de melkproductie goed op gang.

Overproductie

Door al dat kolven kwam de melkproductie zelfs té goed op gang. Doordat ik telkens eerst voedde en daarna nog kolfde, dacht mijn lichaam waarschijnlijk dat ik een heel weeshuis aan het voeden was, want na een paar dagen had ik veel te veel melk. Mijn shirts waren continu nat, ’s nachts sliep ik op een handdoek zodat niet mijn hele bed nat was en ik kreeg ontzettende stuwing. Dat was behoorlijk pijnlijk en na een zoektocht op Google, kwam ik erachter dat koolbladeren daar goed tegen werkte. Ik stuurde mijn man naar de supermarkt en vervolgens zat ik met koolbladeren in mijn bh op de bank, zodat de stuwing een beetje te doen was.

Ongeveer een week na Nomi’s geboorte ging het allemaal een stuk beter. De stuwing was weg, mijn melkproductie stemde zich steeds meer af op Nomi’s behoefte en ik was heel erg blij dat ik had doorgezet met de borstvoeding. Want het was ideaal dat ik geen flesjes warm hoefde te maken en dat Nomi kon drinken wanneer ze wilde. Ik besloot om niet meer om de drie uur te voeden, maar om te voeden op Nomi’s verzoek en dat werkte ontzettend goed.

Borstvoeding geven na mijn tweede en derde keizersnede

Nomi was 11 maanden oud toen ik zwanger raakte van Lenn en ze kreeg toen nog steeds borstvoeding. Tijdens de zwangerschap had ik minder melk, maar dat leek Nomi niet erg te vinden, want ze bleef gewoon drinken. Ook op de ochtend voordat ik werd ingeleid dronk ze nog bij mij, want ondanks dat ik weinig melk had, was ze er echt nog niet klaar mee. Ook na Lenns geboorte dronk Nomi nog bij mij. Daardoor was de borstvoeding nog enigszins op gang, en daarom had mijn tweede borstvoedingsavontuur een hele goede start.

Toen Elena werd geboren gaf ik al anderhalf jaar geen borstvoeding meer, dus het moest weer helemaal op gang komen. Ik besloot het helemaal anders aan te pakken dan bij Nomi, en bij iedere kik die Elena gaf, legde ik haar aan. Elena was de volgende dag maar een klein beetje afgevallen en het ging zo goed met haar en met de borstvoeding, dat we 24 uur na de bevalling alweer naar huis mochten.

Thuis ging het toch iets minder goed, want ik kreeg opeens pijnlijke tepels, terwijl ik dat nooit eerder had gehad. Ik besloot om een lactatiekundige te bellen en Elena bleek een verborgen tongriempje te hebben, waardoor ze niet goed aanhapte. De lactatiekundige gaf me wat tips, en toen ging het meteen stukken beter. En daardoor heb ik ook haar ruim een jaar borstvoeding kunnen geven. Rond haar eerste verjaardag vond Elena vaste voeding veel interessanter dan borstvoeding, en daarom vond ik het een mooi moment om ermee te stoppen.