Ik denk dat een aantal van jullie helemaal niet weten dat ik al lange tijd 299 dagboekjes op mijn blog had staan. Het laatste dagboekje is namelijk al bijna twee jaar oud, die zette ik in februari 2020 online. En eigenlijk weet ik niet precies waarom ik ermee gestopt ben. Misschien had ik weinig te delen in de dagboekjes, of misschien had ik er gewoon geen zin meer in. Maar ik heb besloten om voortaan weer dagboekjes online te gaan zetten. Misschien niet iedere week, want ik weet niet of ik altijd iets te vertellen heb. Maar over de laatste week van de kerstvakantie kan ik wel een boek schrijven, dus ik besloot om weer eens een dagboek-artikeltje online te zetten.

Maandag; wandelen en naar de huisarts

Maandag scheen het zonnetje en ik besloot een stuk te gaan wandelen met de kinderen. In het bos vlakbij ons is een leemtreintje, en de kinderen vinden het altijd erg leuk om daar even te spelen. Ze zijn niet altijd dolenthousiast als ik zeg dat we gaan wandelen, en daarom kies ik vaak een wandelplek uit waar ze ook even kunnen spelen. Het treintje staat aan het begin van het bos en toen we daar aankwamen, wilden de kinderen even spelen. Daarna maakten we een wandeling en ook na het wandelen wilden ze weer even in het treintje spelen. Maar dat ging niet helemaal goed…

Na een tijdje gespeeld te hebben, viel Elena met haar hoofd tegen een schroef aan. Ze begon te huilen en ze bloedde zo hard dat ik eerst niet eens zag waar het vandaan kwam. Ze riep ‘bloed op mijn hand!’ dus ik dacht dat haar handje bloedde. Totdat ik nog meer druppels bloed op haar hand zag vallen. Ik keek naar haar hoofd en ja hoor, daar had ze een flinke snee die ook nog eens best ver open stond. Ik pakte een mondkapje uit mijn jaszak en die hield ik tegen de wond, om het bloeden een beetje te stoppen.

Ondertussen waren Nomi en Lenn behoorlijk in paniek door al het bloed. Toen ze weer een beetje rustig waren, besloot ik de huisarts te bellen. Onze eigen huisarts bleek op vakantie te zijn, maar we konden een half uurtje later naar een andere huisarts. Vervolgens belde ik Bart en ik vroeg hem of hij even thuis kon komen, zodat ik Nomi en Lenn niet mee hoefde te nemen naar de huisarts.

Vervolgens ging ik met Elena naar de huisarts en dat vond ze gelukkig helemaal niet erg. Het wondje werd schoongemaakt en het was nog net klein genoeg om het te plakken. Gelukkig maar, want ik zou het wel heel sneu vinden voor Elena als het gehecht zou moeten worden. Elena was hartstikke stoer, ze vond het allemaal prima wat de huisarts met haar deed. Ondertussen was ze gezellig aan het kletsen over haar oorbelletjes, haar laarsjes, en nog veel meer. Uiteindelijk heeft het hele gebeuren meer indruk gemaakt op Nomi en Lenn dan op Elena.

Dinsdag; Naar het beleefbos

Dinsdagochtend dacht ik, wat zullen we vandaag eens gaan doen. Er was natuurlijk bijna niks open, dus ik Googelde naar leuke plekken om te wandelen met kinderen. Ik kwam uit bij het Beleefbos in Hengelo, en daar reden we naartoe. Dat was een heel groot succes, de kinderen vonden het daar heel erg leuk en ze willen er graag nog vaker naartoe. Ik ben trouwens van plan om er een blogje over te schrijven, dus als je hier benieuwd naar bent, houd dan mijn blog in de gaten.

Woensdag; Lekker rustig dagje

Woensdagochtend werden de kinderen opgehaald door mijn schoonmoeder en daardoor had ik een lekker rustig ochtendje. Ik deed wat dingen in het huishouden en ik gunde mezelf wat tijd om lekker een serie te kijken.

’s Avonds hadden Nomi en ik een Lego avondje. We gingen verder met het Heartlake Hotel, want die wilde Nomi graag in elkaar zetten.

Donderdag; Wandelen bij Vliegveld Twente

Donderdagochtend hadden de kinderen al een keer of twintig ruzie gehad, en het leek me een goed plan om weer even met ze naar buiten te gaan. Ik deed weer een Google zoektocht en ik kwam erachter dat je leuk kunt wandelen bij het vliegveld in Enschede. Toen ik de kinderen vertelde dat daar ook een uitkijktoren was, waren ze meteen enthousiast. Elena begon meteen te kletsen over de uitkijktoren van Paw Patrol en daar heeft ze de rest van de middag over lopen kletsen.

Het was een hele leuke wandeling, het was alleen een beetje jammer dat Elena aan het einde van de wandeling alweer viel. Dit keer kwam het doordat ze steentjes aan het zoeken was in de modder, en toen gleed ze uit. Maar gelukkig viel het mee.

Vrijdag; Een opruimdagje

Vrijdag bleven we thuis en ik vond dat het wel tijd was om wat dingen op te ruimen. Zelf was ik vooral druk met de was en dat soort dingen (want ik liep behoorlijk achter) en de kinderen mochten hun slaapkamers opruimen. Eerst waren ze behoorlijk aan het zeuren, maar toen ik ze vertelde dat ze een cakeje zouden krijgen als hun kamers netjes waren, konden ze opeens heel snel opruimen!

Zaterdag; Makro en naar familie

Zaterdagochtend brachten we de kinderen naar mijn schoonouders en daarna brachten Bart en ik de spullen die we hadden ingezameld voor Stichting Babyspullen weg. Daarna gingen we door naar de Makro. Daar kocht Bart nieuwe schoenen en we kochten een cadeautje voor Elena’s verjaardag, want aan het einde van deze maand wordt ze 3. Daarna bleven we lunchen bij mijn schoonouders en aan het einde van de middag gingen we naar mijn ouders.

Zondag; Nog een keer naar de vliegtuigen

Nomi, Lenn en Elena vonden het alle drie ontzettend leuk dat we hadden gewandeld bij het vliegveld. Ze wilden de vliegtuigen en de uitkijktoren heel graag laten zien aan Bart, en daarom gingen we zondag weer naar het vliegveld. Deze keer liepen we een stukje verder en zagen we nog meer van het vliegveld. Hartstikke leuk, maar het was best ver, dus uiteindelijk waren de kinderbeentjes wel moe. En mijn armen ook, want het was voor Elena een beetje te ver en we hebben haar een heel stuk moeten tillen. ’s Avonds aten de kinderen pannenkoeken, en toen ze in bed lagen, hadden Bart en ik een pizzarette avond.

Hoe was jouw kerstvakantie?