De coronamaatregelen, iedereen heeft er wel een mening over. Waarschijnlijk is het voorlopig nog niet voorbij en persoonlijk baal ik daar behoorlijk van. Maar ik ga het vandaag niet over mijn eigen mening hebben. Want het is niet alleen vervelend voor volwassenen, zeker ook voor kinderen. Vandaag vertel ik jullie hoe Nomi tegen de coronamaatregelen aankijkt.

Bang voor corona?

Terwijl ik sinds het begin van de pandemie hard mijn best heb gedaan om ervoor te zorgen dat mijn kinderen niet in angst zullen leven, is Nomi toch een tijdje bang geweest voor corona. Ze hoort anderen er natuurlijk ook over praten, op school hebben ze het erover, en daardoor was ze er in het begin best bang voor. Niet alleen om het zelf te krijgen, maar ook om anderen te besmetten. Op dat moment was ze vijf jaar en wat mij betreft is dat veel te jong om je druk te maken over dat soort dingen.

Verkouden

Iedere keer dat ze verkouden is, zegt ze iets als ‘misschien heb ik wel corona‘. Vervolgens komt de vraag of ze dan wel naar school mag. Laatst zijn Nomi en Lenn een week thuis geweest omdat ze hartstikke verkouden waren. De scholen waren net weer open en we hadden geen werkjes meer om thuis te doen, waardoor Nomi zich afvroeg of ze dan na de zomervakantie wel naar groep 4 zou kunnen. Wederom iets waar ze zich helemaal niet druk om zou moeten maken.

Op school

Gelukkig mogen ze op school gewoon dichtbij hun juffen komen, maar toch zijn er wat maatregelen waar ze zich aan moeten houden. Ze willen de groepen zo min mogelijk bij elkaar in de buurt laten komen, waardoor Nomi niet meer samen met andere klassen buiten speelt. En ze had net een aantal vriendinnetjes uit groep 4 en 5, die ze nu bijna niet meer ziet. Want het is de bedoeling dat groep 3 naar binnen gaat, voordat groep 4 naar buiten komt. Als groep 4 toch al naar buiten komt terwijl Nomi’s groep nog buiten is, moeten alle kinderen zo snel mogelijk naar binnen gaan. Nomi heeft het hartstikke leuk met de kinderen uit haar eigen klas, maar ze mist haar vriendinnen uit groep 4 en 5 wel.

Naar de supermarkt gaan is een uitje

Over het algemeen doe ik alleen boodschappen en soms neem ik Elena mee. Daardoor komen Nomi en Lenn niet vaak meer in een supermarkt. Zo nu en dan neem ik ze een van hun in het weekend mee. Vooral Nomi vindt dat heel erg leuk en boodschappen doen is nu zo ongeveer een uitje voor haar. Wat ze wel vervelend vindt, is het dragen van mondkapjes. Terwijl Lenn een hele tijd graag een mondkapje op wilde (want dat hebben papa en mama ook) wil Nomi het niet, want ze vindt het vies. Prima, dat hoeft ook niet. Ze vindt het ook niet fijn dat anderen een mondkapje dragen. Waarom? ‘Ik kan nu niet eens zien of mensen blij zijn of dat ze boos zijn. En ik vind het ook gewoon lelijk’. Tja, het is nu even niet anders. Maar ik snap best dat ze het niks vindt.

We gaan nooit meer ergens naartoe

‘Wanneer gaan we weer een keer bij opa en oma eten?’, ‘Ik wil zo graag dat de binnenspeeltuinen weer open gaan’. ‘Ik wil een keertje met jullie zwemmen, want ik mag nu zonder bandjes’. ‘We zijn al zo lang niet meer op de kinderboerderij geweest.’ ‘Na corona gaan we ook weer naar de dierentuin, toch?’. En zo zijn er nog veel meer vragen. We gaan regelmatig een stukje wandelen om niet alleen maar thuis te zitten, maar dat begint haar nu wel te vervelen. ‘Gaan we alweer wandelen? Ik heb daar helemaal geen zin in!’, was haar reactie laatst.

Hoe kijken jullie kinderen aan tegen de coronamaatregelen?