Inmiddels heb ik al aardig wat ervaring wat betreft ochtendspitsen hier in huis. Nomi zit nu ruim een jaar op de basisschool, Lenn gaat alweer anderhalf jaar naar de peuterspeelzaal en al elf maanden lang lukt het me om drie kinderen op tijd klaar en op de plaats van bestemming te krijgen. Misschien kwam het daardoor dat ik me gisteravond een beetje overschatte, en dacht dat het een goed plan was om lekker op de bank Baantjer te gaan kijken in plaats van wat voorbereidingen treffen voor de eerste maandag na de kerstvakantie.

De eerste maandagochtend na de kerstvakantie

De dag begon om half 6. Ik hoorde Lenn roepen ‘mag ik uit bèèèèèd?’. Eh, nee. Hij was nog eventjes stil, maar het duurde niet lang totdat hij naar onze slaapkamer kwam. Maar lucky me kon nog even blijven liggen, want Bart besloot met Lenn naar beneden te gaan.

Rond 7 uur ging ik uit bed en manlief kwam met de vraag waar de schooltassen waren gebleven. Ik vertelde hem dat ze in de trapkast hingen, want daar hang ik ze altijd op. Dat bleek niet zo te zijn. K*t, waar zijn die dingen dan? Opeens bedacht ik me dat ze in de auto lagen. Er zitten reservekleren in de schooltassen en daarom leg ik ze vaak in de auto als we ergens naartoe ga, voor het geval iemand opeens extra kleding nodig heeft. Gelukkig bleken de tassen inderdaad in de auto te liggen.

Wakker worden, meisjes

De hele kerstvakantie was Nomi vroeg wakker, en nu wilde ze niet wakker worden. Na drie keer bij haar te zijn geweest kwam ze eindelijk uit bed. Toen ze naar beneden ging, vertelde ik haar dat ze haar brood moest gaan eten en niet moest gaan spelen, want ze kon nu niet de halve ochtend over haar boterham doen, zoals in de vakantie. ‘Oké mam.’

Elena moest opeens zo’n twee uur eerder wakker worden dan in de vakantie en toen ik haar kamer binnenkwam keek ze me aan van ‘wat doe jij nou hier op dit tijdstip?’ Tja kind, ik had ook nog wel even kunnen liggen, maar de scholen beginnen weer.

Alles kwijt

Vervolgens was ik zo ongeveer alles kwijt wat ik nodig had. De borstel, die altijd op een vaste plek beneden ligt, was spoorloos. De kam was er wel, maar Nomi kon het niet zo waarderen toen ik haar klitten uit haar haar wilde kammen met een vrij fijne kam. ‘Mam, pak dan gewoon de borstel van boven!’. Had ik kunnen doen, maar dan ben ik die vervolgens ook kwijt en dan hebben we helemaal geen borstel meer in huis. Na een flinke zoektocht vond ik de borstel en maakte ik snel een staart bij Nomi.

Vervolgens ging ik op zoek naar Lenns schoenen. Ik vond er eentje, en dat schoot natuurlijk niet op. Lenn had zelf natuurlijk ook geen idee waar de andere schoen was, en zoeken kan hij echt niet. ‘Die is gewoon weg’, was Lenns conclusie. Bij de achterdeur stond een compleet paar schoenen, maar die zaten helemaal onder modder. Een andere optie was om zijn lage sneakers aan te doen, maar daar vond ik het toch wel een beetje koud voor. Ik besloot de modderschoenen een beetje schoon te maken en toen kon het er wel mee door.

Even snel afruimen

Ik vertelde Nomi en Lenn dat we bijna weg moesten en dat ze even moesten gaan plassen en hun jassen aan moesten gaan doen. Ondertussen wilde ik de ontbijtbordjes wegzetten en zag ik dat Nomi maar drie hapjes brood had gehad. Ik vroeg Nomi waarom dat zo was, en ze zei dat ze was vergeten om verder te eten. Ik spreek altijd met ze af dat ze eerst moeten gaan eten en daarna pas gaan spelen, maar blijkbaar was ze dat ook even ‘vergeten’. Snel at ze nog een paar happen brood en toen wilde ze niet meer.

‘Mam! Ik mag vandaag iets laten zien!’

Opeens bedacht Nomi zich dat het maandag is, en dan mogen ze in de kring iets laten zien. Dat wilde ze, ze wist alleen niet wát. Alles wat ik opnoemde was ‘echt stom’ en ze ging op haar slaapkamer even kijken of ze iets kon vinden. Dat duurde veel te lang en uiteindelijk riep ik dat ze nu echt moest komen, want we moesten gaan. Met een chagrijnig gezicht kwam ze beneden, zonder iets dat ze wilde laten zien. ‘Nou, hup, jassen aan, we moeten weg’.

‘Mijn jas is er niet!’

‘Hoezo, mijn jas is er niet?’ Bijna beschuldigde ik ze van het kwijtraken van hun jassen, totdat ik me realiseerde dat ik de jassen een paar dagen daarvoor had gewassen en dat ze waarschijnlijk nog aan het droogrek hingen. Snel weer naar de zolder om de jassen te pakken, waar ik toevallig ook Nomi’s gymkleding zag liggen. Bijna vergeten dat haar gymtas weer mee naar school moest, dus die pakte ik nog snel even in. En toen waren we eindelijk klaar om te gaan! En weet je wat? We waren nog op tijd op school ook!

Note to self: bereid alles wat eerder voor

Dit overkomt me geen tweede keer, en voortaan bereid ik ’s avonds toch even wat meer voor! Want een iets meer relaxte ochtend is toch wel wat fijner, met drie kinderen in huis…

Hoe ging jouw eerste maandagochtend na de vakantie?