Al een tijdje is Nomi wat minder vrolijk en vaak behoorlijk gefrustreerd als dingen niet lukken. Ik besloot eens te kijken of er rond de elf maanden een sprongetje is, en ja hoor! En het schijnt ook een behoorlijk heftige te zijn.
Rond de elf maanden komen kindjes in de ‘sprong van de opeenvolgingen’ wat inhoudt dat je kindje de stroom van gebeurtenissen en relaties leert te herkennen en te beheersen. Ze gaan bijvoorbeeld snappen dat bij het eten eerst de lepel in het eten gaat, dan de lepel naar het gezicht gebracht wordt en dat de lepel dan in de mond gaat. Dit kunnen de meeste kindjes van deze leeftijd nog niet zelf, maar ze begrijpen het wel. En vaak lukt het wel om een deel hiervan zelf te doen.
Nomi snapt wel dat ze de lepel in het eten moet doen en ze probeert er ook iets op de doen, maar daarna wordt het knoeien. Maar het is wel erg leuk om te zien hoe ze het probeert.
Maar dit gaat dus gepaard met een sprongetje. Naast deze opeenvolgingen, merk ik dat Nomi heel graag wil staan, en het liefst ook meteen los. In bed lukt het haar regelmatig om te gaan staan en ook in de box is het haar een paar keer gelukt. Als ze dan staat, gooit ze haar handen in de lucht en wil ze los gaan staan of ze probeert ergens anders naartoe te ‘lopen’. Met als gevolg dat ze negen aan de tien keer valt. Aan tafel of ergens anders lukt het niet om te gaan staan, en daar kan ze heel boos om worden.
Ook is ze het lang niet altijd eens met het woordje ‘nee’. Ze begrijpt het al een hele tijd en als ik ‘nee’ tegen haar zeg (als ze bijvoorbeeld de kattenbak in wil kruipen, of een kabel te pakken heeft) gaat ze regelmatig huilen. Ze begrijpt natuurlijk nog niet waarom het niet mag, en dat maakt deze leeftijd best lastig.
Verder gebruikt ze het woordje ‘nee’ zelf ook heel vaak. Als ze niet wil eten, niet op schoot wil zitten, niet naar bed wil.. Maar helaas voor haar luister ik daar niet altijd naar.
Maar goed, ook dit sprongetje zal wel weer voorbij gaan.
Ik heb hier ook twee kinderen die zo gevoelig zijn voor sprongetje. Succesn
succes met het sprongetje!
Die sprongetjes vind ik maar sneu. Ons mannetje zit nu in zijn derde en werkt zich zelf daar lekker mee tegen. Hopelijk is het sprongetje daar snel weer voorbij haha.
Fijne fase idd. Sam had er niet zoveel last van dus had gehoopt dat Jim er ook wel doorheen zou rollen maar nee dus. Hij raakt behoorlijk gefrustreerd van dit alles. Ach ja, hoort erbij en het gaat weer over.
Dit is een pittige sprong inderdaad, en bij mijn dochter duurde hij ook nog eens lang. Net toen ik me afvroeg wanneer het weer gezellig ging worden bleek ze te kunnen staan en kon ze een beetje lopen, waardoor de frustratie gelijk minder was. Ook ging ze toen netter eten. Dus hou vol, het is voor een goed doel! ?
Ik merk hier tot nu toe helemaal niets van die sprongetje (9 maanden is mijn zoontje). Gelukkig maar, als ik dit zo lees 😉
Haha dat herinner ik me nog wel! Het is echt niet alleen ik ben twee en ik zeg nee, begint al veel eerder. Hier nu in de fase rijp voor de basisschool.
Dat sprongetje duurt bij ons nu nog en ze is al 13 maanden ondertussen. Alles zelf willen doen en nee wilt ze niet horen. Dan gaat ze heel boos kijken. Achja, het is een fase zeker 🙂
Succes!
Zou het ook al bij tien maanden kunnen, pff mijn meisje is ook al zo gefrustreerd als iets niet lukt, gillen dat ze dan doet. Maar wel zo schattig dat ze alles probeert 🙂 Succes in ieder geval met je meisje!