Elena is de laatste tijd niet helemaal zichzelf. Ze is regelmatig aan het huilen en ze is ontzettend gefrustreerd. Ze wil van alles, maar veel dingen lukken nog niet. En dat zorgt voor erg veel frustratie!
‘Ik wil die kabeltjes!’
Elena is gek op kabeltjes en ze probeert ze regelmatig te pakken. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, dus als ze in de buurt komt van een kabeltje, zorg ik dat ze er niet bij kan. En dat wordt me niet in dank afgenomen, dan wordt ze regelmatig hartstikke boos! Want die kabeltjes zijn natuurlijk véél leuker om mee te spelen dan haar speelgoed…
‘Ik wil kruipen!’
Elena wil zich heel graag verplaatsen, maar momenteel gaat dat nog niet altijd zoals ze dat wil. Ze rolt wel en ze tijgert een beetje, maar dan gaat ze vooral achteruit. Ontzettend frustrerend, want dan is ze juist verder weg van de plek waar ze naartoe wil. Lenn heeft al een paar pogingen gedaan om Elena te leren kruipen, maar dat heeft nog weinig effect. Elena probeert het wel en het lukt haar soms om op haar knietjes te gaan liggen, maar dan ligt ze al snel met haar gezicht op de grond. Dat komt vanzelf wel, maar tot die tijd heb ik een behoorlijk gefrustreerde baby.
‘Ik wil Lenns speelgoed!’
Alles wat Lenn in zijn handen heeft, is ontzettend aantrekkelijk voor Elena en dat wil ze dan hebben. Als Lenn even niet oplet, pakt ze wel eens iets af. Dat laat Lenn natuurlijk niet gebeuren en hij pakt het dan weer terug. Gevolg: een boze baby én een boze peuter. Gezellig!
‘Ik wil niet in de kinderwagen!’
Als ik Nomi naar school breng, of Lenn naar de peuterspeelzaal, doe ik Elena in de kinderwagen. Eerst vond ze dat altijd hartstikke leuk, maar de laatste tijd wordt ze liever getild. Niet in de draagdoek, dat is momenteel namelijk ook niet leuk. Nee, madam wordt het liefst de hele dag getild, gewoon op mijn arm. Ze doet de bijnaam die Nomi voor haar heeft, Prinses Elena, wel eer aan. Ze kan zich namelijk echt als een prinsesje gedragen als ze niet getild wordt, dan wordt ze behoorlijk boos en schreeuwt ze net zo lang totdat ze haar zin heeft.
‘Ik wil (overdag) niet drinken!’
‘Spelen is véél leuker dan drinken, dus als ik honger heb, neem ik een paar slokjes en dan is het weer klaar.’ Vaste voeding gaat beter, want dat is natuurlijk leuk. Vooral om zelf te doen en om dan het hele huis vies te maken met het eten. Maar drinken? Nee, daar heeft ze overdag weinig zin in. Dat kan volgens Elena namelijk ook best ’s nachts. Dan is het lekker rustig en drinkt ze hartstikke goed… Maar zelf heb ik toch liever dat ze overdag drinkt en ’s nachts slaapt!
Herkennen jullie deze frustraties?