Elena werd op 29 januari geboren en vorige week realiseerde ik me dat ze helemaal geen eerste vermaanddag (je weet wel, de dag waarop ze 1 maand zou zijn) heeft. 29 februari bestond dit jaar namelijk niet. Op 1 maart was ze dus een maand oud en ik klets jullie weer even bij over haar ontwikkeling, ritme (ja, dat heeft ze al een beetje) en ons eerste bezoekje aan het consultatiebureau.

Wat doet ze het goed

Het gaat echt ontzettend goed met Elena. Zo goed, dat ik het soms maar even afklop. Ze huilt weinig en ze slaapt heel goed. Ze wordt ’s nachts meestal 1 of 2 keer wakker om te drinken en daarna gaat ze weer lekker slapen. Overdag heeft ze wat wakkere periodes en dan wil ze graag bij me zijn, wat natuurlijk ook helemaal goed is.

Huiluurtje

Het hoort erbij, het huiluurtje. Aan het einde van de middag wil Elena even niks, alleen maar vastgehouden worden. Net op het moment dat we moeten koken en eten… Als ik even mijn handen vrij moet hebben, doe ik haar in de draagdoek. Maar ik durf niet te koken met Elena in de draagdoek, dus dat doet Bart dan meestal. En aan het einde van de middag zit ik ook vaak lekker even met haar op de bank, dan vindt ze alles prima.

Ritme

Er werd me al verteld dat derde kindjes vaak heel makkelijk meegaan met het ritme van de andere twee. Elena begint inmiddels al een beetje een ritme te ontwikkelen. In de tijd dat Nomi op school is, doet ze meestal 1 of 2 korte slaapjes. En als we Nomi dan om 14.00 uur met de kinderwagen ophalen, valt ze als een blok in slaap en slaapt ze vaak minimaal 2 uur achter elkaar. En dat gaat bijna iedere dag zo.

’s Avonds, na het huiluurtje, is Elena hartstikke moe. En ze wil niet meer in de box slapen, dus ze gaat vaak tussen 19.00 en 20.00 uur naar bed. We maken haar dan nog wakker voor haar laatste voeding en daarna slaapt ze bij ons op de kamer. We zitten dus een stuk sneller dan verwacht alweer met zijn tweetjes op de bank!

Weinig last van krampjes

Ook dit klop ik maar even af, maar Elena heeft bijna geen last van krampjes. Soms wel even tijdens het huiluurtje en ook als ze moe is heeft ze er soms last van. Maar we hebben al heel veel dagen zonder krampjes gehad en wat is dat fijn zeg! Want ik vind die krampjes altijd zo zielig…

Ons eerste bezoekje aan het consultatiebureau

Dinsdag mochten we voor het eerst naar het consultatiebureau. En hoewel ik het lang niet altijd met ze eens ben, vind ik het nooit erg om er naartoe te gaan. Eerst werd Elena gewogen en gemeten (4450 gram en 55 centimeter) en daarna mochten we naar de arts. Elena werd even nagekeken, wat ik altijd wel fijn vind. Haar heupjes zagen er goed uit, haar hartje en longen klonken goed, met haar oogjes leek niks mis te zijn en de arts vond Elena erg sterk. Erg fijn om te horen.

Vervolgens hadden we het even over het tongriempje. De arts keek ernaar en volgens haar gaat dit in de toekomst geen problemen opleveren. Ze vond het tongriempje niet té strak en aangezien Elena goed drinkt en hartstikke hard groeit, adviseerde zij me om er niks mee te doen. ‘Maar de keuze is natuurlijk uiteindelijk altijd aan de ouders, dus als je zelf denkt dat het geknipt moet worden, moet je naar de kno-arts gaan.’ Zelf neig ik er nu ook naar om er niks aan te doen. De blaartjes op Elena’s lippen, wat één van de redenen was om naar de lactatiekundige te gaan, zijn helemaal verdwenen. En sinds ik de tips van de lactatiekundige toepas, lijkt het ook allemaal wat beter te gaan.

Dat was mijn update voor deze keer, over een maandje zal ik jullie weer even bijpraten!