Normaal gesproken hebben kinderen iets voor hun vierde verjaardag een afspraak op het consultatiebureau, maar voor Lenn kreeg ik maar geen uitnodiging. Bij die afspraak worden ze onder andere gewogen, gemeten en ze krijgen een vaccinatie. Ik had gehoord dat veel afspraken door corona waren verschoven, dus ik ging er vanuit dat ik nog wel een uitnodiging zou ontvangen, en vervolgens vergat ik het een beetje. Totdat hij al een paar maanden op de basisschool zat en ik nog steeds geen afspraak had gehad. Op dat moment had ik er eigenlijk niet zo’n haast mee, want toen zat ik een beetje te twijfelen of ik Lenn nog wel wilde laten vaccineren.

Wel of niet vaccineren

Het is altijd een dingetje geweest voor mij, het vaccineren. Het voelt voor mij als kiezen tussen twee kwaden. Je wil niet dat je kind ziek wordt, maar je wil ook niet dat je kind last krijgt van de vaccinaties. Ik heb heel veel gelezen over het vaccineren, daar ben ik al mee begonnen toen ik zwanger was van Nomi, want ik wilde me eerst goed inlezen voordat ik een besluit nam. Vervolgens heb ik ervoor gekozen om mijn kinderen wel te laten vaccineren. Maar toen de corona pandemie in volle gang was en er veel gesproken werd over vaccinaties ertegen, begon ik weer te twijfelen over het vaccineren. En daarom besloot ik nog even niet te bellen naar het consultatiebureau voor de afspraak die we al lang gehad hadden moeten hebben.

De controle als je kind 5 jaar wordt

Toen Nomi 5 was, kwam de schoolarts bij haar op school. Daarna is dat blijkbaar veranderd, want vlak voor Lenns vijfde verjaardag kreeg ik een uitnodiging om met hem naar het consultatiebureau te komen. Zo gezegd, zo gedaan. De afspraak stelde niet zoveel voor. De verpleegkundige stelde wat vragen, ze kletste met Lenn en hij werd gewogen en gemeten. Hij woog 16,9 kilo. Niet heel veel, maar ook niet te weinig.

Te licht

Een paar maanden later besloot ik toch maar eens contact op te nemen met het consultatiebureau, want we hadden besloten om Lenn toch maar te laten vaccineren. Ik maakte een afspraak en Lenn moest weer gewogen en gemeten worden. Hij was vlak daarvoor ziek geweest en hij had toen ontzettend weinig gegeten. De weegschaal gaf aan dat hij 16,6 kilo woog. De verpleegkundige zei dat zijn lijntje nogal afboog en ik vertelde dat hij net ziek was geweest. ‘Oh, dan komt het vast daardoor. Hij is wel slank, maar ik vind hem niet te dun. Maar ik moet het wel even overleggen met de arts.’

Vervolgens kletste ze even met Lenn en Lenn moest een toren bouwen van blokken, maar hij besloot dat hij liever een kasteel wilde bouwen. ‘Wat een creatief kind’, zei ze. Vooral eigenwijs, dacht ik, maar ach.

Vervolgens gingen we samen met de verpleegkundige naar de arts. Ze keek naar de groeicurve en ze zei meteen ‘hij is afgevallen’. Joh. Ik vertelde dat hij net ziek was geweest, en ook zij zei dat het waarschijnlijk daardoor kwam. ‘Maar je moet wel een afspraak maken bij de huisarts en daar moet zijn gewicht in de gaten gehouden worden’, zei ze. ‘Oh… Maar ik kan zijn gewicht thuis ook wel in de gaten houden’, was mijn reactie. ‘Nee. Je moet de huisarts bellen en daar moet zijn gewicht bijgehouden worden.’ ‘Oké’, zei ik, maar ik vond het eigenlijk helemaal niet oké.  En hij moet over 6 maanden weer hier komen en dan moet hij een kilo zwaarder zijn.’

En nu?

Ik begon even aan mezelf te twijfelen. Zou hij een allergie hebben waar we niks van hebben gemerkt? Is er iets anders aan de hand? Eet hij te weinig? Moet ik hiervoor echt de huisarts bellen? Ik besloot er eerst even rustig over na te denken en daardoor besloot ik om de huisarts nog even niet te bellen. De volgende ochtend zette ik Lenn op de weegschaal en ook thuis woog hij 16,6 kilo. Ik wilde het eerst eens zelf bijhouden, en als hij niet aan zou komen of nog meer af zou vallen, zou ik de huisarts bellen.

Geobserdeerd door de weegschaal

Lenn had zelf ook meegekregen dat hij te licht was en dat hij meer moest eten. Opeens at hij ’s avonds zijn bord leeg, waar ik natuurlijk blij mee was. Overdag vroeg hij opeens ook vaker om eten en bij alles wat hij at, vroeg hij ‘word ik daar zwaarder van?’ Ik wilde hem eigenlijk twee keer per week op de weegschaal zetten, maar Lenn ging er meerder keren per dag opstaan. ‘Mama, ik weeg nu één, zeven, nul. Is dat goed?’ 17 kilo, 400 gram meer dan een paar dagen daarvoor. Na schooltijd liep hij naar boven en toen hij weer beneden was zei hij ‘mama, nu weeg ik één, zeven, vier. Is dat goed?’ Ik vertelde hem dat hij niet zo vaak op de weegschaal hoefde te gaan staan en dat het eventjes duurt voordat je gegroeid bent en zwaarder bent. Maar het kon hem niks schelen. Hij stond minimaal drie keer per dag op de weegschaal om te kijken of hij al gegroeid was.

Als een kind dat te horen heeft gekregen dat het te zwaar is meerdere keren per dag op de weegschaal zou gaan staan en continu met (niet) eten bezig is, wordt er al snel gedacht aan een eetstoornis. Andersom is dat precies hetzelfde, dus ik besloot er eens een goed gesprek over te gaan voeren met Lenn.

Afspraken maken

Ik legde Lenn uit dat hij even geduld moet hebben en dat hij dan echt wel groeit. We spraken af dat hij gewoon goed zou eten, en dat hij niet meer zo vaak op de weegschaal hoefde te gaan staan. ‘Ja maar de dokter zei…’ ‘Lenn, het komt wel goed. Je gaat gewoon één keer per week op de weegschaal staan, en dan zul je zien dat je wel groeit.

Vervolgens zette ik de weegschaal een beetje uit het zicht en daardoor leek hij de weegschaal een beetje te vergeten. ‘Mag ik op de weegschaal?’ vroeg hij soms. ‘Laten we dat nu maar even niet doen, je hebt er pas nog opgestaan.’ Dat vond hij prima en daarna vroeg hij er steeds minder vaak om.

Gegroeid!

Inmiddels is die obsessie met de weegschaal en eten gelukkig weer voorbij, maar Lenn eet nog steeds wel heel goed. ‘Mama ik ben alweer gegroeid, want mijn broek is te kort!’, riep hij laatst, maar verder is hij er weinig mee bezig. De laatste keer dat hij op de weegschaal stond is al meer dan een week geleden, en toen woog hij ruim 18 kilo. Bijna anderhalve kilo zwaarder, dus wat dat betreft gaat het prima.

Op dit moment vraag ik me af of het zin heeft om over een paar maanden weer naar het consultatiebureau te gaan, want het is voor mij wel duidelijk dat hij gewoon wat was afgevallen doordat hij ziek was geweest. Maar ach, als zij graag op hun eigen weegschaal willen zien dat Lenn is aangekomen, dan komen we wel even langs.