Ik had al een tijdje twijfels over Lenns ogen. Regelmatig zag hij dingen op afstand niet, die Nomi wel zag. Vaak zag ik het zelf dan trouwens ook niet, maar ik zie dan ook vrij slecht op afstand. Dus toen we laatst naar het consultatiebureau gingen voor onder andere de ogentest, vermoedde ik al dat dat niet zo heel goed zou gaan.

Omkopen

Doordat ik dacht dat hij niet zo heel goed ziet, wilde ik wel heel graag dat hij zijn best zou gaan doen met de ogentest. Lenn heeft het concentratievermogen van een goudvis en is ontzettend snel afgeleid, dus zo’n ogentest kon wel eens een uitdaging zijn. Van tevoren vertelde ik hem dat hij een lekker broodje zou mogen uitkiezen in de supermarkt als hij goed zijn best zou doen met de ogentest.

Naar het consultatiebureau

Eerste werd Lenn gewogen en gemeten, vervolgens kletste de verpleegkundige even met Lenn, hij moest een rondje tekenen, een paar keer springen en iets bouwen met blokken. Dat ging allemaal prima en Lenn deed precies wat er gevraagd werd.

De ogentest

En toen was het tijd voor de ogentest. Eerst liet de verpleegkundige de plaatjes zien in het boekje en Lenn vertelde wat hij zag. Dat hadden we thuis ook wel even gedaan en hij kende de woorden bij de plaatjes. Hij bleef volhouden dat de klok een vliegtuig was, maar ach.

Toen kreeg hij een brilletje op, zodat hij maar met één oog kon kijken. De bovenste rij ging prima, de tweede rij ook… En daaronder niet meer. Hij probeerde het wel, maar ik had echt het idee dat hij niet niet goed zag. Als hij het fout zei ging hij lachen en daardoor twijfelde de verpleegkundige of hij geen spelletje aan het spelen was.

Bij zijn andere oog ging het hetzelfde. De bovenste twee rijen zag hij prima, alles eronder niet. De verpleegkundige zei nog dat we het misschien op een ander tijdstip moesten proberen, want we hadden de afspraak aan het einde van de ochtend en vaak zijn kinderen dan natuurlijk een beetje moe. ‘Of misschien heeft hij gewoon geen zin.’

Slechte ogen?

Ik denk niet dat dat het was. Want iedere keer als ze iets aanwees op de bovenste rijden, zei hij keurig wat hij zag. En daaronder niet meer. Ik vrees dus dat hij het echt niet ziet. Bij ons consultatiebureau is het zo dat ze eerst nog een keer de ogentest willen doen, voordat we worden doorverwezen. Daar wilden ze graag even mee wachten en dat gaat in november gebeuren. Wat vroeger op de ochtend, zodat Lenn niet moe is.

En daarna? Tja, we zullen het wel zien. Misschien krijgt hij een bril, misschien valt het mee. Gelukkig is hij gek op zonnebrillen, dus ik denk dat hij het niet erg zal vinden om een bril te moeten dragen!