Vrijdag is het zover, dan is Nomi jarig en wordt ze 3 jaar! Een mooi moment om even terug te blikken op de afgelopen 3 jaren. Even lekker cheesy en misschien een beetje sentimenteel, maar dat mag ook best eens, toch?

10 november 2014

Ik zal niet weer mijn hele bevallingsverhaal vertellen, die kun je hier lezen. We wisten al even dat het een geplande keizersnede zou worden. ’s Ochtends reden we met zijn tweeën, een lege maxi cosi en veel te veel spullen naar het ziekenhuis. Een paar uur later waren we een gezin van 3, en waren we papa en mama!

Nomi in haar eerste jaar

Och, wat een makkelijk kind was ze. Ze huilde weinig, ze was tevreden, ze at en dronk goed. Ze was vrij klein en daar zeurde het consultatiebureau wel eens over, maar mijn moedergevoel zei dat dat wel goed zat. Lichamelijk ontwikkelde ze zich niet bijster snel, maar ze ontwikkelde wel een flinke eigen wil. Ze was toen al een kleine diva, en dat is daarna niet veranderd.

Nomi in haar tweede jaar

Na Nomi’s eerste verjaardag begon ze steeds meer te kletsen. Ze leerde steeds meer woordjes en ze vond praten geweldig (ook dat is niet veranderd, ze kletst nu de oren van mijn hoofd!). Al vrij snel vroeg ze bij zo ongeveer alles wat ze zag ‘is dat?’, en toen ging het echt snel met woordjes leren.

Lopen was een stuk minder interessant van haar. Ze vond het prima om te kruipen, en ze deed geen enkele poging om te gaan lopen. De vraag ‘loopt ze nou nog steeds niet?‘ werd vrij irritant. Toen ze 19 maanden was, besloot ze opeens dat het kruipen genoeg was geweest. Van de ene op de andere dag liep ze, en meteen ook echt goed.

Nomi kreeg steeds meer een eigen persoonlijkheid, en het was al vrij snel duidelijk dat ze een sterk eigen willetje had. Ze kwam in de peuterpuberteit en ik had mijn handen vol aan haar, maar ik vond het ook wel een hele leuke fase.

Nomi in haar derde jaar

Die peuterpuberteit ging gewoon door in haar derde jaar. Het ene moment wat erger dan het andere moment. Soms luisterde ze perfect, en een paar dagen later kon ik zeggen wat ik wilde, maar ze deed er niks op uit.

In haar derde jaar ging Nomi voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Erg spannend (voor mij misschien nog wel meer dan voor haar), maar wat heeft ze het daar leuk! Als ik haar ophaal zegt ze altijd dat het leuk was op school, en onderweg naar huis heeft ze hele verhalen over wat ze heeft gedaan.

Nog steeds heb ik mijn handen vaak vol aan haar, want wat heeft zij een eigen willetje zeg… Een temperament waar je u tegen zegt, overal een mening over en het woord ‘nee’ wordt vaak niet geaccepteerd. Dat zorgt voor flink wat wandelingetjes naar de gang en regelmatig een boos gezichtje. Maar ik zou haar voor geen goud willen veranderen!

Daarnaast is ze ook ontzettend lief. Voor mij, voor Lenn, eigenlijk voor iedereen. Ze knuffelt graag en ze geeft ook graag kusjes, hoewel ze ook wel eens ‘op’ zijn. Ze is ook heel gezellig en haar mondje staat niet vaak stil. Als ze bij mij is tenminste. Bij mensen die ze minder goed kent is ze wat meer verlegen en wat rustiger. Maar als ze dan weer thuis is, komen alle verhalen er wel uit.

Over 2 dagen is ze alweer 3 jaar! Dat gaan we hier in huis natuurlijk vieren, maar ook jullie kunnen meegenieten van ons feestje. Er staan namelijk een paar leuke winacties klaar!