Als peuter zei Lenn heel lang dat hij geen jongen is, maar ook geen meisje. Hij zei dan altijd dat hij ‘gewoon Lenn’ is. Als iemand tegen hem zei dat hij een jongen is, werd hij boos. Op de peuterspeelzaal wilde hij ook niet met de jongens meedoen. Als hij met de meisjes mee mocht doen, vond hij het prima. Gelukkig werd daar op de peuterspeelzaal heel leuk mee omgegaan. Vervolgens wilde hij meisjeskleding aan, maar dat hebben jullie waarschijnlijk wel meegekregen. Nu zijn dingen weer een beetje veranderd, en vandaag klets ik jullie even bij.

Meisjeskleding

Lenn heeft een paar maanden bijna alleen maar meisjeskleding gedragen. Hij zei ook dat hij een meisje was en tijdens onze vakantie werd hij volledig als meisje gezien. Ik vond het allemaal prima en hoewel manlief er wat meer aan moest wennen, was het voor hem ook geen probleem.

Weer een jongen?

Toen Lenn begon op de basisschool, ging hij daar als meisje naartoe. Totdat hij na een paar weken opeens zei dat hij weer een jongen wilde zijn. Dat kwam voor mij vrij onverwachts en ik weet nog steeds niet helemaal waar dat zo opeens vandaan kwam. De ene dag liep hij in een roze jurk, de volgende dag moest alles blauw en stoer zijn.

Natuurlijk mag hij altijd terug naar jongenskleding, maar hij was opeens zo jongensachtig dat ik het raar vond. Toen Nomi vroeg of Lenn met haar met haar eenhoorns wilde spelen, reageerde Lenn met ‘Nee, jongens vinden eenhoorns niet leuk’. En zo waren er meer van dat soort dingen. Alles moest helemaal jongensachtig zijn en alleen de echte jongensdingen vond hij leuk. Opeens wilde hij op voetbal, terwijl hij helemaal niet omkijkt naar de ballen die in de tuin liggen (de enige die daarmee speelt is Elena). Toen we de stad in gingen om kleding te kopen, werd hij heel boos toen ik (op de jongensafdeling) een trui aan hem liet zien met een beetje paars erin. Want ‘Dat is voor meisjes en ik wil geen meisjeskleren!’.

Ik heb hem een paar keer gevraagd of er iets gebeurd was waardoor hij opeens een jongen wilde zijn, maar daar kreeg ik eigenlijk geen antwoord op. Het zat me niet helemaal lekker. Opeens vond hij het ook minder leuk op school en voor mijn gevoel was hij niet helemaal zichzelf. Maar waar het nou precies door kwam, weet ik niet.

‘Gewoon Lenn’

Na een week of twee ontzettend jongensachtig te zijn geweest, zwakte dat weer een beetje af. Hij begon weer met Barbies te spelen, hij wilde televisieprogramma’s over zeemeerminnen kijken, speelde op school bijna alleen nog maar met meisjes en ik had het gevoel dat hij weer wat meer zichzelf was. In winkels kijkt hij zowel op de jongens- als meisjesafdeling en als hij zelf zijn kleding uitkiest, is het wat neutraler. Laatst koos hij bij de Hema een trui uit met panterprint, die op de meisjesafdeling hing. Overigens vind ik dat die trui sowieso prima kan voor jongens, en Lenn is er helemaal blij mee.

Als iemand nu aan hem vraagt of hij een jongen of meisje is, zegt hij dat hij ‘gewoon Lenn’ is. Of ‘allebei een beetje’. Laatst vertelde hij me dat hij in zijn armen een jongen is, in zijn buik een meisje, in zijn benen een jongetje en in zijn voeten een meisje. ‘Aha’, dacht ik. Maar als hij zich daar goed bij voelt, vind ik het allemaal prima. Qua kleding is het ook een mix. Laatst had hij een ‘jongensoutfit’ aan, maar vervolgens wilde hij wel een knipje in zijn haar. Ook helemaal goed. En de kinderen in de klas? Die zijn er inmiddels wel aan gewend en ze vinden het prima!