Ik herinner het me nog als de dag van gisteren, toen Nomi voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging. Hartstikke spannend, vooral voor mezelf. Gelukkig ging het meteen heel goed. Inmiddels zit Nomi al een half jaar op de peuterspeelzaal, en wat leert ze daar veel zeg! Ik merk dat het echt goed voor haar is, ze is bijvoorbeeld veel minder verlegen en ze heeft er van alles geleerd.

Het begin

De eerste keren ging het hartstikke goed. Nomi was heel stil, maar ze deed wel leuk mee. Toen ze een paar keer geweest was, wilde ze opeens niet dat ik wegging. Ze ging huilen, hing aan mijn been.. Gelukkig pakte één van de leidsters haar meteen op, en later hoorde ik dat het al heel snel over was toen ik weg was. Daarna heeft ze nog één keer gehuild, en daarna nooit meer.

Verlegen

Voordat Nomi naar de peuterspeelzaal ging, was ze heel verlegen. Als iemand die ze niet kende haar iets vroeg, zei ze meestal niks. Op de peuterspeelzaal is ze ook wel verlegen, maar steeds minder. Ze kletst nu gezellig met de leidsters en met de andere kinderen en ze vertelt steeds meer. Alleen het praten in de kring vindt ze nog eng, dan zegt ze bijna niks.

Ook buiten de peuterspeelzaal merk ik dat ze veel minder verlegen is. Thuis kletste ze altijd al de horen van mijn hoofd, maar dat doet ze nu ook tegen mensen die ze niet (goed) kent. Laatst hoorde ik van mensen die haar een tijdje niet gezien hadden dat zij ook vonden dat ze veel minder verlegen is. Ik ben er erg blij mee, want ik heb het idee dat ze zich nu veel meer op haar gemak voelt.

Vriendjes en vriendinnetjes

Nomi heeft inmiddels haar tweede vriendje. En niet een vriendje waar ze gewoon mee speelt, nee, er wordt flink gekust en geknuffeld. Ze gaan zelfs nog even naar elkaar toe voordat ze naar huis gaan, om doeg te zeggen en een kusje te geven. Ontzettend schattig natuurlijk!

Verder speelt ze ook leuk met andere kinderen, vooral met meisjes. Dat komt waarschijnlijk omdat ze heel vaak in de poppenhoek te vinden is, en daar vinden de meeste jongens op de peuterspeelzaal het niet zo leuk.

Knutselen en leren

Nomi vindt knutselen heel erg leuk. Als ik haar vraag wat ze gedaan heeft, kletst ze vaak over wat ze geknutseld heeft (en wat ze gegeten heeft, ze is gek op eten!). Thuis laat ze me soms zien wat ze op school geleerd heeft, en aan de knutselwerkjes die ze mee naar huis neemt zie ik ook dat ze echt vooruit gaat. In het begin was het vooral een boel gekras, nu probeert ze dingen te tekenen en bij kleurplaten kleurt ze steeds meer binnen de lijntjes.

Ze houdt ook erg van liedjes zingen, en ze kent inmiddels flink wat liedjes. Ze zingt ze lang niet altijd goed hoor, maar inmiddels is het wel snel duidelijk welk liedje ze zingt.

Praten

Het is natuurlijk logisch dat ze nu beter praat dan een half jaar geleden, maar ik denk dat de peuterspeelzaal daar wel bij helpt. Ze benoemt regelmatig dingen waarvan ik niet wist dat ze het woord kende (‘Kijk Nomi, een vogel!’ ‘Dat is duif mama!’).

Verder kent ze nu de meeste kleuren en ze is nogal geïnteresseerd in letters. Ze vraagt telkens welke letter het is, en van wie die letter is. Ze snapt er nog niks van hoor, maar de interesse is er wel. In getallen heeft ze dan weer totaal geen interesse. Een tijdje geleden leek het best goed te gaan, nu telt ze vaak iets als ‘2, 3, 4, 12, 19’. Wiskunde wordt vast niet haar beste vak.

‘School leuk mama!’

Zelf vindt ze het nog steeds heel leuk. Ze gaat er met plezier naartoe, ze vindt het prima als Lenn en ik weggaan, maar gelukkig vindt ze het ook leuk om weer opgehaald te worden. Ze vertelt steeds meer over wat ze gedaan heeft op de peuterspeelzaal, met wie ze gespeeld heeft (een tijdje geleden wist ze van de een op de andere dag opeens bijna alle namen) en ze is groot fan van één van de leidsters.

Ik ben dus heel blij dat we ervoor gekozen hebben om Nomi naar de peuterspeelzaal te laten gaan, want ze heeft er echt heel veel aan!