Ja hoor, daar is hij weer: de peuterpuberteit. Nomi zit er al een hele tijd in, en volgens mij is het bij Lenn ook begonnen. Een beetje vroeg misschien, maar als ik terugkijk naar Nomi’s dreumestijd, kwam ze ook zo rond de 16 maanden in de peuterpuberteit. Toen dacht ik nog dat het een sprongetje was, maar inmiddels is ze drie jaar en het is nooit over gegaan. Lenn is nu bijna 17 maanden en ook bij hem lijkt de peuterpuberteit begonnen te zijn.
‘Nee!’ en de peuterpuberteit
‘Nee’ is een woord dat perfect past bij de peuterpuberteit. Lenn heeft nog niet zo’n grote woordenschat, maar het woordje ‘nee’ kent hij toch echt heel goed. ‘Kom Lenn, we doen je schoenen aan.’ ‘Nee.’ ‘Lenn, je we gaan je kleren aandoen. ‘Nee.’ ‘Lenn, je gaat nu echt naar bed.’ ‘Nee nee nee!’
Boos worden
Lenn kan de laatste tijd ook heel boos worden. Als ik zeg dat iets niet mag bijvoorbeeld. Ook als iets niet lukt raakt niet heel erg gefrustreerd, en dan is hij niet te genieten. Gelukkig is hij vrij makkelijk weer vrolijk te krijgen, maar als hij boos is, is hij ook echt boos! Hij begint met dingen te gooien en gaat huilen en hij laat heel duidelijk merken dat hij het er niet mee eens is. Laatst begon hij zelfs te slaan, en volgens mij heeft hij net zo’n temperamentje als Nomi (en nee hoor, dat hebben ze echt niet van mij…).
‘Nee LEnn’
Terwijl hij het woordje ‘nee’ zelf regelmatig gebruikt, waardeert hij het niet zo als het tegen hem gezegd wordt. Bij het horen van het woord ‘nee’ laat hij meteen zijn lip hangen en als hij zich realiseert dat het echt niet mag, begint hij te huilen. Het is zo voorspelbaar dat ik er regelmatig om moet lachen. Erg onpedagogisch waarschijnlijk, maar ik kan er niks aan doen.
Niet luisteren
Lenn heeft eigenlijk nooit goed geluisterd. Inmiddels is hij oud genoeg om bepaalde dingen te snappen, maar als hij het er niet mee eens is, doet hij het gewoon niet. Hij kan bijvoorbeeld wel heel goed opruimen, dat lijkt hij leuk te vinden. Maar als ik iets tegen hem zeg wat hij niet wil, vertikt hij het. Ook als we buiten zijn zonder buggy luistert hij echt helemaal nergens naar. ‘Kom Lenn, we gaan deze kant op!’. Nee hoor, meneertje loopt gewoon de andere kant op. Laatst heb ik eens gekeken hoe ver hij bij me weg zou lopen, maar hij blijft gewoon gaan… Het interesseerde hem niks dat ik steeds verder weg was. Daarom zit hij nog regelmatig lekker in de buggy.
Op dit moment heb ik dus twee peuterpubertjes in huis en ik ben soms vrij druk met ze. Toch vind ik het een hartstikke leuke fase, en ik vind het heerlijk dat ze nu allebei echt een eigen persoonlijkheid hebben.
Hoe ervaren jullie de peuterpuberteit?
Ik zit volgens mij al een beetje in de kleuter puberteit.. En ja die peuters kunnen pittig zijn maar dat komt vooral omdat ze dingen willen die nog niet kunnen..
Ik vind de peuterpuberteit doodvermoeiende, zeker nu ik zwanger ben. Ik probeer gewoon het moto: pick you’re battle. Dus als ik weet dat het tot ruzie gaat komen gewoon proberen te vermijden…
De peuterpuberteit is niet altijd een genoegen vind ik. Best pittige tijden. Maar ook wel een kans om eens flink op te voeden ; )
Best pittig he, ik heb het idee dat elke leeftijd echt zijn dingetje heeft, twee is nee Bij drie worden ze heel dwars en eigenwijs en bij vier weten ze het altijd beter haha. Ook wel weer een uitdaging 😀
Oh Ja! Zit er al heel lang in pfff. De jongste word volgende maand 2 maar zie nog niet echt verandering
Haha, Lenn heeft zo’n boevenhoofdje! Vet schattig. Zul je je handen inderdaad vol aan hebben.
De peuterpuberteit is een erg vermoeiende fase. Ik zit er ook middenin en soms ben ik echt de wanhoop nabij, gewoon omdat hoe ouder ze wordt hoe minder snel ze terug blij wordt na een uitbarsting. Na een jaartje puberen heb ik het nu toch wel wat gehad ?
Herkenbaar, flink aan de bak voor ouders. Hoewel die fase bij ons heel mild was zitten we nu met een bijna kleuter erin. Blijf maar tegen mijzelf zeggen: ‘Alles voor een beetje karakatervorming’ ; -)
Pffoe, als ik dit zo lees ben ik blij dat Sophie pas 10 maanden is. Hopelijk laat die peuterpuberteit hier nog lang op zich wachten.?
Ik had ook zo een pittige peuter, alhoewel als ik het nu vergelijk met de bijna kleuter…