‘Ik mag nooit iets van jou! Nooit! Van oma mag ik tenminste wel iets!’ ‘Tja, maar ik ben je moeder en je zult naar mij moeten luisteren.’ ‘Dan ga ik wel bij oma wonen!’

Super stom en vet saai

Vijf jaar is ze, en soms lijkt ze wel een puber. Deze keer ging het erover dat ze geen spelletje mocht doen op mijn laptop. Met dank aan de computerles op school, wil ze nu regelmatig spelletjes doen op mijn laptop. En dat dat niet altijd mag, is echt ‘super stom’.

‘Ik verveel me.’ ‘Ga dan even lekker tekenen ofzo.’ ‘Nee, dat is echt vet saai.’ ‘Knutselen dan?’ ‘Nee, dat is ook vet saai. Ik ga wel op mijn kamer spelen, daar is het tenminste leuk.’

Na een tijdje ga ik eens kijken wat ze aan het doen is. Met een stuk of 16 knipjes in haar haar en een zomerjurkje aan (het was 11 graden) ligt ze op haar bed. ‘Ga je mee naar beneden?’ Na een diepe zucht zegt ze ‘oké mam.’

De eeuwige ijsjesdiscussie

‘Mag ik een ijsje?’ ‘Nee schat, over een half uur gaan we eten.’ ‘Wat eten we dan?’ ‘Nasi.’ ‘Dat lust ik niet’, zegt het meisje dat vorige week nog twee borden nasi leeg at. Een ijsje is een veel betere optie als avondeten, volgens haar. Want ijsjes zijn toch veel lekkerder? En waarom mag je die dan niet eten als avondeten?

‘Weet je wat, na het eten mag je een ijsje.’ ‘Ik heb een goed idee’, zegt mijn bijdehandje. ‘We eten nu een ijsje, en daarna gaan we avondeten.’ Koekkoek, slimmerd. Dan eet ze hooguit 2 happen van de nasi en dat is niet de bedoeling. Dat ik haar idee niet zo goed vond, was natuurlijk weer ‘super stom’.

Fruit eten

Nog iets dat ‘super stom’ is, is het feit dat je fruit moet eten op school. ‘Ik vind dat gewoon niet lekker! Ik wil een koekje mee naar school!’ Bij Nomi op school moeten de kinderen fruit meenemen (en daar ben ik het ook helemaal mee eens), dus het heeft ook echt geen zin om erover in discussie te gaan. Nadat ik haar drie keer gevraagd heb welk fruit ze mee naar school wil nemen zegt ze zuchtend ‘Doe maar een appel. Maar denk maar niet dat ik die opeet!’

‘Wat denk je zelf, joh?’

Nadat Nomi keer op keer een grote mond had, mocht ze even op de gang gaan staan om na te denken over haar gedrag. Dat is natuurlijk ‘echt niet eerlijk!’ Na een paar minuten zei ik dat ze wel terug mocht komen en ik vroeg haar of ze weer normaal kon doen. Haar reactie? ‘Wat denk je zelf, joh?’. Toen ik haar vertelde dat ik dacht dat ze wel weer gezellig kon doen, was ze het daar niet mee eens. ‘Nou, dat dacht ik niet!’. En als je moeder je dan vertelt dat je weer terug mag naar de gang, is ze echt de stomste moeder van de wereld.

Hebben jullie kleuters het ook zo zwaar?