Laatst kreeg ik van iemand de opmerking dat ik telkens wel schrijf over hoe het met Nomi en Lenn gaat, maar weinig over hoe het met mezelf gaat. Daar had ik zelf eigenlijk nog niet bij stilgestaan, maar het is inderdaad wel zo. Daarom zal ik jullie daar vandaag wat meer over vertellen.

De eerste dagen na de keizersnee vond ik het herstel langzaam gaan. De gynaecoloog had me al verteld dat het herstel bij de tweede keizersnee vaak wat langer duurt, en het hielp natuurlijk ook niet echt mee dat ik de nacht voordat Lenn werd geboren niet had geslapen. De wond deed pijn, uit bed komen voelde echt niet lekker, ik was moe en doordat Lenn ’s nachts veel last had van krampjes kon ik ook niet bijslapen. Overdag ging ik soms even liggen, maar ik kan overdag niet slapen.

Gelukkig sloeg het na een dag of 6 om, ik voelde me opeens 100 keer beter. Toen Nomi net was geboren werd de pijn iedere dag iets minder, nu leek er dagenlang niks te veranderen maar daarna was de pijn opeens weg.

Toen Lenn 5 dagen oud was gingen we voor het eerst een klein stukje lopen. We liepen nog geen 10 minuten, maar daarna kon ik het goed voelen. Mijn wond deed meer pijn en ik ook kon ik mijn bekken goed voelen. Van dat laatste baalde ik behoorlijk. Ik had stiekem gehoopt dat de bekkenpijn na de bevalling snel over zou zijn, maar dat leek toch niet het geval te zijn.

De week erna ging het qua herstel opeens heel snel. Ik voelde me veel fitter en ik had nauwelijks pijn. 2 weken na de keizersnee was ik voor het eerst alleen thuis met Nomi en Lenn en het zorgen voor 2 kindjes ging prima. Ik voelde me toen trouwens veel beter dan in de laatste weken van mijn zwangerschap. Wandelen ging ook heel goed, en ik probeerde iedere dag een stukje te lopen.

Inmiddels merk ik niks meer van de keizersnee. Ik doe bijna alles weer, behalve echt zwaar tillen. Soms doe ik iets te veel (zoals een krijsende dreumes die niet naar bed wil de trap op tillen) en dan voel ik het daarna soms in mijn rug. Het kan zijn dat dat door de ruggenprik komt. Qua bekkenpijn gaat het prima, daar heb ik steeds minder last van. Als ik veel heb gedaan voel ik het soms als ik in bed lig, maar het is echt niet te vergelijken met de bekkenpijn die ik aan het einde van mijn zwangerschap had.

Verder voel ik me ook heel goed. Ik kreeg laatst de vraag of ik de bevalling heb verwerkt en daar moest ik even goed over nadenken. Ik had er nog niet echt aan gedacht dat je zoiets moet verwerken, ik heb namelijk overal wel vrede mee. Natuurlijk vind ik het jammer dat het niet op de natuurlijke manier is gelukt, maar ik ben blij dat ik het heb geprobeerd. Ik hoef mezelf nu geen ‘wat als..’ vragen te stellen. De enige ‘wat als’ vraag die ik mezelf zou kunnen stellen is ‘wat als ik niet ingeleid was’, maar ik ben blij dat we dat wel hebben gedaan. De placenta begon namelijk op te raken en toen ik dat hoorde, was ik heel blij dat Lenn er was.

Verder vind ik het heerlijk om 2 kindjes te hebben. Het gaat allemaal prima en ik kan eigenlijk niet zeggen dat ik het zwaar vind. Druk wel, en soms moet ik nog even zoeken naar hoe ik dingen het beste kan doen, maar over het algemeen gaat alles heel goed.

Ik hoop dat ik nu antwoord heb gegeven op jullie vragen, en hopelijk vonden jullie het leuk om te lezen.