Het lijkt wel alsof moeders momenteel in twee kampen zijn verdeeld. Aan de ene kant heb je de  ‘ik ben mijn kinderen zat en is het al tijd voor wijn’ moeders. Aan de andere kant heb je de ‘ik geniet van al deze tijd met mijn kinderen en van mij mag de lockdown nog wel een tijdje duren’. Momshaming is meer aanwezig dan ooit, wat ik zonde vind, want zou dit niet juist de tijd moeten zijn om elkaar te steunen?

Team ‘ik ben mijn kinderen zat en is het al tijd voor wijn?’

Deze moeders noemen zichzelf vaak loedermoeders, drinken wijn uit een koffiemok, schoppen de kinderen naar buiten omdat ze ze zat zijn… Is dat te kort door de bocht? Oké, misschien wel, maar dat is wat ik veel hoor. En oké, dit is misschien wel een beetje overdreven, maar nu snap je wel welk type moeders ik bedoel.

Team ‘ik geniet van al deze tijd met mijn kinderen en van mij mag de lockdown nog wel een tijdje duren’

Aan de andere kant heb je de moeders die ontzettend genieten van deze tijd met hun kinderen. Ze vinden het heerlijk om nu meer tijd met ze te hebben, ze proberen zoveel mogelijk leuke dingen met ze te doen en vragen zich af of thuisonderwijs niet wat voor ze is. Want zij zouden het helemaal niet erg vinden om de kinderen voortaan altijd thuis te hebben.

Welk team ben ik?

Ik ben team ‘Ik geniet absoluut van de kinderen maar soms schop ik ze het huis uit en zo nu en dan zeg ik om half 7 al dat het bedtijd is’. Een beetje van beide dus. Waarschijnlijk is hoort het grootste deel van de moeders hierbij, maar toch lijkt het alsof er twee kampen zijn. Moeders hebben commentaar op elkaar, vinden dat ze zich aanstellen, komen met argumenten als ‘jij zult dan wel hele makkelijke kinderen hebben’, et cetera.

Momshaming?

Ik heb nog nooit zoveel momshaming gehoord/gelezen als de laatste tijd. Elkaar in hun waarde laten lijkt moeilijker te zijn dan ooit. Misschien komt het door de stress en spanning van deze periode, ik weet het niet. En misschien begrijp ik het helemaal verkeerd, maar is dit niet juist het moment om lief te zijn voor elkaar? Om elkaar te steunen, een luisterend oor te bieden, elkaar advies te geven als je er eventjes niet meer uit komt?

Het is voor iedereen een uitdaging

Natuurlijk heb ik ook wel een mening over bepaalde dingen, maar ik probeer negatieve meningen voor me te houden. Want voor de meesten is het niet altijd makkelijk. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, zoals de moeders die nu het liefst altijd thuisonderwijs zouden geven. Ook prima, maar voor het grootste deel van de moeders is het best een uitdaging en iedereen gaat daar anders mee om. De één kan haar kinderen wel achter het behang plakken omdat ze totaal niet toe komt aan haar werk en daarnaast moet ze ook nog haar kinderen helpen met het schoolwerk. De ander mist haar me-time en schopt haar kinderen naar buiten. Sommige moeders drinken een wijntje te veel om het allemaal aan te kunnen.

En ik zal er heel eerlijk over zijn; ik baal er ook van dat ik nergens aan toe kom en ik mis mijn me-time. De fles wijn roept regelmatig mijn naam, maar die pak ik pas als de kinderen in bed liggen. En als jij wel om half 11 wijn drinkt uit een koffiemok, dan moet je dat helemaal zelf weten. Iedereen doet wat voor haar het beste werkt en hoe je deze periode het beste doorkomt.

Probeer te genieten

Eén ding wat ik je toch mee wil geven is; probeer te genieten. Het zou zonde zijn als je straks terug kijkt op deze periode en denkt ‘waarom heb ik niet wat vaker wat leuks gedaan met de kinderen?’. En misschien kom je er helemaal niet aan toe, maar als het toch mogelijk is, zou ik er toch een beetje van proberen te genieten. Want het is natuurlijk een hele unieke situatie om je kinderen zo’n lange tijd thuis te hebben. Een periode waar we nog lang over zullen praten, en het zou voor jezelf wel fijn zijn als je er toch een beetje positieve herinneringen aan hebt!