Nadat ik gekozen had voor een derde keizersnede, zei de gynaecoloog al snel dat ze me dan meteen zou kunnen steriliseren. Ik had er totaal nog niet over nagedacht, maar daar had ik nog even tijd voor. Mijn eerste gedachte was, ‘waarom niet, met drie kinderen zijn we echt wel compleet’. Maar later begon ik toch een beetje te twijfelen.

Tijdens je zwangerschap kiezen voor sterilisatie

Toen ik zwanger was, had ik behoorlijk veel last van zwangerschapsdementie. Ik wist amper welke dag het was en boodschappen doen zonder iets te vergeten, lukte me echt niet. En daarnaast had ik natuurlijk een flinke dosis hormonen in mijn lichaam. In een paar seconde kon mijn stemming volledig omslaan. Met dank aan die hormonen, was ik niet 100% mezelf. En daar kwam ook nog eens bij dat ik het zwanger zijn behoorlijk zat was.

Is dat wel het juiste moment voor zo’n keuze?

Daarom begon ik me af te vragen of dit wel het goede moment was om zo’n belangrijke keuze te maken. Op dat moment dacht ik, ‘er komt echt geen vierde kindje’. Maar goed, dat had ik ook al eens over ons derde kindje gezegd! Liet ik me niet teveel leiden door het feit dat ik helemaal klaar was met zwanger zijn? En kon ik deze keuze überhaupt wel maken met zoveel hormonen in mijn lichaam?

Spijt krijgen?

Tijdens mijn online zoektocht naar meer informatie over het steriliseren, las ik dat het best vaak voorkomt dat vrouwen achteraf spijt krijgen van hun sterilisatie. Vooral vrouwen onder de 30 die deze keuze tijdens hun zwangerschap hebben gemaakt, bleken later spijt te krijgen. Volgens de statistieken was de kans dus best groot dat ik later spijt zou gaan krijgen.

Wat als er iets gebeurt?

En dan zijn er nog een heleboel ‘wat als’ vragen. Wat als Bart en ik ooit uit elkaar gaan, en ik misschien wel een nieuwe relatie krijgt. Zou mijn kinderwens dan toch nog aangewakkerd kunnen worden? Wat als ze allemaal op de basisschool zitten, ga ik dan niet meer verlangen naar een baby? En iets waar ik eigenlijk helemaal niet aan wilde denken; wat als er na de keizersnede iets met Elena gebeurt en ze het niet overleeft? Zou ik dan nog een kindje willen? En wat als er iets zou gebeuren met Nomi of Lenn? Natuurlijk zijn ze niet vervangbaar, maar ik kan me nu niet voorstellen hoe ik me dan zou voelen.

Mijn keuze

Jullie vermoeden het misschien al wel; ik heb ervoor gekozen om me niet te laten steriliseren. Ik vond het vooral niet verstandig om zo’n belangrijke keuze te maken terwijl ik zoveel hormonen in mijn lichaam had. Ik kon amper kiezen wat ik ’s avonds wilde eten, dus ik vond me zelf niet in de juiste staat om deze keuze te maken.

Heb ik spijt?

Ik was een beetje bang dat ik na de bevalling spijt zou krijgen dat ik me niet had laten steriliseren. Dan had ik geen gedoe meer gehad met anticonceptiemiddelen en dat was natuurlijk wel erg makkelijk geweest. Maar spijt? Nee, dat heb ik niet. De kans dat er nog een vierde kindje komt, is ontzettend klein. Ik ga niet weer zeggen dat ik er 99% zeker van ben dat er geen kindje meer komt, want dat zei ik iets meer dan een jaar geleden ook. En jullie weten allemaal hoe dat afliep!