Lenn begon na de zomervakantie op de basisschool en door de pandemie ging dat een beetje anders dan bij Nomi. Omdat hij in de zomervakantie jarig was, ging hij na de vakantie meteen 5 dagen per week naar school. Daarnaast mocht ik niet mee de school in, dus vanaf dat 1 ging hij samen met de juf en de andere kinderen de school in. En ik weet niet of het daar mee te maken had, maar ik hoorde Lenn regelmatig zeggen dat hij niet naar school wilde…

Zin om naar de basisschool te gaan

In de zomervakantie had Lenn heel veel zin om naar de basisschool te gaan. Toen we op vakantie waren, vertelde hij iedereen dat hij bijna naar school mocht en hij vroeg regelmatig hoeveel nachtjes hij nog moest slapen totdat hij naar de basisschool zou gaan.

Spannend?

De eerste dag ging hartstikke goed en Lenn had het prima naar zijn in. Maar daarna had hij steeds minder zin om naar school te gaan. Hij zei dat hij het spannend vond, dat school te lang duurde en dat hij thuis wilde blijven. Dat werd steeds erger en na een tijdje was het iedere dag drama om hem de klas in de krijgen.

Hartstikke sneu voor hem en aan de ene kant dacht ik dat 5 dagen per week naar school gaan toch nog een beetje te veel was. Maar ik hoorde van de juffen dat het op school hartstikke goed ging en als ik Lenn ophaalde, zei hij altijd dat het leuk was op school.

Waarschijnlijk was het spanning en daar heb ik het regelmatig met Lenn over gehad. Maar daar wilde hij niet zo heel veel over kwijt. Regelmatig zei hij ’s ochtends dat hij niet naar school wilde, vervolgens ging hij huilen als hij naar binnen moest… Heel vervelend en ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest.

Toen ging het opeens beter

Ik kon tegen hem zeggen wat ik wilde, maar het had geen enkel effect. Totdat we afspraken dat ik bij het raam zou gaan zwaaien als hij zonder te zeuren naar binnen zou gaan. En dat werkte! Hij liep keurig mee, ik bleef even bij het raam wachten totdat hij in de klas kwam, we zwaaien en toen was het goed. Had ik daar nou maar eerder aan gedacht…

Nieuwe regels op school

Maar toen kreeg ik opeens een mailtje van school waarin stond dat ze nieuwe regels hadden met betrekking tot het brengen en halen. De kinderen moeten zelf naar binnen gaan en de ouders moeten meteen weer weggaan. Ik mocht dus niet meer bij het raam blijven wachten… Toen ik dat aan Lenn vertelde was hij niet bepaald blij en ik was bang dat het weer drama zou worden.

De eerste ochtend dat de nieuwe regels in gingen had ik er echt een hard hoofd in. Ik zag het al helemaal mis gaan. We liepen naar school, op het schoolplein gaf ik Nomi en Lenn een kus en een knuffel en ik vroeg Nomi of ze Lenn naar zijn juf wilde brengen. ‘Ik wil niet alleen naar binnen! Ik vind het spannend!’, riep Lenn. Nomi had duidelijk geen zin in Lenns drama en zei ‘Lenn, als je samen met mij naar binnen wil, moet je mij nu een hand geven. Want ik ga nu naar binnen.’ Lenn twijfelde even en toen zei hij ‘Oké Nomi, ik ga wel met jou mee’.

Ik was stomverbaasd. Hij liep met Nomi naar binnen, ik zag hem in de gang zijn jas ophangen en ik besloot maar snel weg te gaan, voordat hij zich bedacht. Inmiddels moeten ze al een paar weken zelf naar binnen gaan en Lenn heeft er nog niet een keer over gezeurd. Hij gaat altijd samen met Nomi naar binnen, hij komt vrolijk de school uit, ’s ochtends heeft hij zin om naar school te gaan… Ook van de juffen hoor ik dat het heel erg goed gaat sinds hij zelf naar binnen gaat. Dus ik ben helemaal blij!