Oei, ik groei
Sprongetje
Gelukkig huilt ze vooral overdag, ’s nachts slaapt ze over het algemeen heel goed (even afkloppen!). Overdag is ze echt moeilijk te troosten. Als ze bij me ligt, gaat het wel iets beter, maar ze blijft huilerig. Een sprongetje schijnt ongeveer een week te duren en na een week leek het wel iets beter te gaan, maar ze is nog lang niet zo rustig als ze was.
Tijdens het eerste sprongetje wordt het zicht van een baby veel beter. Eerst zag Nomi op afstand nog bijna niks, maar nu kan ze steeds verder kijken en dat is goed te merken. Ze kijkt heel veel om zich heen en vooral lichtjes vindt ze heel interessant. Hierdoor komen er dus veel meer prikkels binnen, wat ze nog niet gewend is. Het schijnt dat een baby daar ook wat onrustiger van kan worden.
Huilen
Als Nomi zoveel huilt, is het best frustrerend dat ze niet kan praten. Het zou heel fijn zijn als ze gewoon zou kunnen vertellen waar ze last van heeft, dan kan ik daar (misschien) iets aan doen. Maar voor nu blijft het gissen, en ik vraag me af of ik erachter ga komen wat er nou precies is.
De meningen over deze sprongetjes zijn nogal verdeeld, de een gelooft er heilig in, en de ander vindt het onzin. Zelf kan ik er na een (mogelijk) sprongetje nog weinig over zeggen, maar ik ben wel benieuwd of Nomi vaker dit soort periodes zal hebben.
Ik ben wel benieuwd hoe jullie hierover denken. Zou het toeval zijn dat Nomi rond de 5 weken opeens meer begon te huilen, of zou het boek gelijk hebben? En voor de mama’s; hebben jullie ervaring met sprongetjes?
Wat vervelend zo'n sprongetje. Lekker knuffelen dan maar!
goh ik wist zelfs niet dat zoiets bestond
ik wist wel van de verschillende mentale fases die kinderen door gaan.. Wel hopelijk duurt dat huilerige niet te lang, lijkt mij echt frusterend om niet te weten wat er juist aan de hand is en hoe je t kan oplossen 🙂
liefs
Karlien
Bij Olivia kon je de klok erop gelijk zetten, ze had er veel last van het eerste jaar. en wij dhs ook 😉 ooksnachts hier hwlaas, veel onrust. Benieuwd hoe quinn ermee omgaat, de eerste zit eraan te komen en bah, ik kijk er niet naar uit 🙁 sterkte jullie!
Tja, sprongetjes. Ik heb het al bij meerdere mamabloggers voorbij zien komen, maar de ouders op mijn werk heb ik er dan weer nog nooit over gehoord. Ik denk dat het niet zomaar toeval is.
Ik twijfel nog of ik het beroemde groeiboek wil of niet. Ik vind het hele sprongetjesgeneuzel maar niks, ik vind het gevoel belangrijker. Maar aan de andere kant is het wel handig als naslagwerk voor als je kind wel (bijna) het bloed onder je nagels vandaan haalt (met een knipoog natuurlijk). Ik ben echt heel benieuwd hoe dat gaat zijn en hoe de veranderingen komen! Leuk dat je er een artikel over hebt geschreven, dat vind ik dan weer interessanter dan het droge sprongetjes leesvoer. 😉
Ja ik geloof erin!! Bij de eerste sloeg ik regelmatig de Oei ik Groei! erop na om te kijken waar toch dat vreemde gedrag ineens vandaan kwam. Vaak als het al bijna over was en ik maar geen oorzaak kon bedenken, tot ik ineens dacht: 'oh! Wacht eens…' En ja hoor, 9 van de 10 keer klopt het. Ik vond het heel fijn dat er een verklaring was voor zijn gedrag. Er gebeurt dan nogal wat in zo'n koppie!
Nu, bij de tweede, herken ik het veel sneller en bij raadplegen van het boek klopt het ALTIJD. Maar sowieso herken ik bij de tweede dingen vaak sneller, zoals een opkomende tand of kies of ander leed.
Je moet er even doorheen, maar daarna merk je écht dat je kindje ineens nieuwe dingen kan! En dat is zo leuk!! Dus voor nu sterkte en voor straks weer: genieten! 🙂