Een tijdje geleden vertelde Lenn me dat hij ook wel een keertje naar een concert wilde. Eerder had hij daar nog helemaal geen interesse in, in tegenstelling tot Nomi, die het liefst iedere week naar een concert gaat. Maar nu wilde Lenn dus ook, hij wist alleen nog niet zo goed waar hij dan precies naartoe wilde.

Welk concert?

Eerst dacht ik, dan gaan we gewoon naar een concert bij ons in de buurt. Ik kwam een paar leuke dingen tegen, maar dat waren allemaal concerten waar alleen staplaatsen waren. Dat is niet zo handig met een kind van 1.25m, want dan moet ik hem de hele tijd tillen omdat hij anders waarschijnlijk niks ziet.

Toen dacht ik, eigenlijk vind ik het helemaal niet erg om Louis Tomlinson dit jaar 2 keer te zien. We gaan hem in Amsterdam zien en een paar dagen daarvoor is er een concert van hem in Antwerpen. Ik stelde dat voor aan Lenn en dat leek hem wel wat. Totdat hij een paar dagen later zei dat hij zijn muziek eigenlijk toch niet leuk vond.

Blink-182

Lenn vindt de muziek van Blink-182 al een hele tijd erg leuk, vooral het ‘konijnenliedje’ (Edging) valt goed in de smaak. Ik ga samen met mijn zusje naar het concert van Blink-182 in Amsterdam, dus daar kon ik met hem niet naartoe. Ik twijfelde ook een beetje of het wel een geschikt concert zou zijn voor een kind van 7, want ik wist niet helemaal wat voor mensen daar naartoe zouden gaan. Maar nadat Lenn me herhaaldelijk had verteld dat hij echt heel graag wilde, besloot ik kaartjes te kopen.

Samen naar Antwerpen

Op vrijdagmiddag stapten we na schooltijd in de auto en we reden naar Antwerpen. Doordat er vrij veel files stonden deden we er ruim 3 uur over, maar uiteindelijk waren we dan toch in Antwerpen. Lenn had er ontzettend veel zin in en terwijl hij er normaal helemaal niet van houdt om lang in de auto te zitten, vond hij dat deze keer geen enkel probleem.

We zetten de auto op de parkeerplaats en we liepen naar het Sportpaleis, waar het concert was. We moesten eventjes wachten totdat de deuren open gingen en toen we binnen waren, gingen we op zoek naar pizza’s (want dat wilde Lenn heel graag eten).

Vervolgens liepen naar onze plekken en die bleken nogal tegen te vallen. We wisten dat we schuin achter het zaten (dat waren namelijk de enige plekken die nog beschikbaar waren), maar we bleken precies achter een scherm te zitten. Gelukkig mochten we een vak doorschuiven, waar we alles wel goed konden zien.

The Story So Far

Eerst trad The Story So Far als voorprogramma op, wat Lenn ook erg leuk vond. ‘Ik wil nog wel een keer naar een concert van hun’, zei Lenn. Ik vond het prima muziek, maar ook weer niet leuk genoeg om nog een keer naartoe te gaan.

Blink-182!

Lenn stond in de pauze letterlijk te stuiteren, hij kon echt niet meer wachten. Om kwart voor 9 was het dan zover; Blink-182 kwam het podium op. En echt, ik heb Lenn nog niet vaak zó blij gezien. Hij heeft het hele concert zijn ogen uitgekeken en zo nu en dan moest er natuurlijk ook even gedanst worden. Tussendoor riep hij nog een keer ‘dank je mama dat je kaartjes hebt gekocht, ik vind het zo leuk!’.

Na het concert stapten we in de auto, we aten en dronken nog even wat en toen probeerden we thuis te komen. Het duurde ruim een uur om van de parkeerplaats af te komen en vervolgens duurde het ook nog een hele tijd voordat we Antwerpen uit waren. Lenn viel gelukkig al snel in slaap, en rond 3 uur waren we dan eindelijk thuis. Maar het was het absoluut waard, want het was zo’n leuke ervaring!