Volgens mij zijn de meeste kinderen op school wel een beetje anders dan thuis. Lenn kan op school bijvoorbeeld heel goed opruimen, en thuis… Nou ja, thuis is dat echt drama. Bij Nomi is het een ander verhaal. Zij is op school echt een totaal anders kind dan thuis.

Nomi op school

‘Juffrouw, weet je? Ik heb het warm en ik wil graag zonder jas. Mag dat?’ Op school kan ze dingen heel goed netjes vragen. Thuis zegt ze ‘Ik ga zonder jas hoor, want ik heb het warm. Oh en ik wil niet met Lenn in de tuin spelen, dus ik ga naar *naam klasgenootje*’. Dat is haar manier van overleggen, waar ze dus nog een beetje aan moeten werken.

Op school is Nomi een ontzettend rustig en lief meisje. Ze staat nooit met haar neus vooraan, wacht netjes op haar beurt en ze mag best leren om een beetje beter voor zichzelf op te komen. Nomi is een meisje die niet veel aandacht vraagt van de juf. Ze kletst wel en vertelt wel dingen, maar niet te veel. En als juffrouw zegt dat iedereen even stil moet zijn, zal ze dat ook netjes doen.

Voor zichzelf opkomen

Toen Nomi net op de basisschool zat, had ze echt moeite om voor zichzelf op te komen. Misschien herinneren jullie het verhaal over de pepernoten nog? Of dat ik vertelde dat ze regelmatig een klap kreeg van haar klasgenootjes? Nadat ik even getwijfeld heb, heb ik haar gezegd dat ze terug mocht slaan. Toen ze dat een keer deed, was het slaan opeens afgelopen. Want slaan is natuurlijk niet meer leuk als je een klap terug krijgt.

Qua voor zichzelf opkomen kan het op school nog wel beter. Kinderen plagen haar nog wel eens en Nomi durft soms dan niet goed voor zichzelf op te komen. Ze zegt wel dat ze het niet leuk vindt, maar vaak heel zachtjes. Dat komt natuurlijk niet echt over. Daar praten we wel eens over en het gaat steeds beter. Laatst had ze bijvoorbeeld heel boos geroepen ‘Jij mag niet op mijn kinderfeestje komen want ik vind jou stom!’.

Nomi thuis

Thuis kan ze perfect voor zichzelf opkomen. Ze schreeuwt regelmatig tegen Lenn dat hij iets niet mag doen en laatst waren ze letterlijk met elkaar aan het vechten. Dat is ook niet helemaal de bedoeling, maar soms denk ik dat dat voor beide kinderen wel goed is. Nomi leert voor zichzelf op te komen en Lenn mag soms wel op zijn plek gezet worden.

Kletskous

Thuis is Nomi een ontzettende kletskous. Haar mondje staat nooit stil en soms moet ik haar echt even afremmen, omdat Lenn anders niks kan vertellen. Ze kletst van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Zelfs als ze in bed ligt, hoor ik haar nog kletsen tegen haar knuffels. Prima natuurlijk, maar het is een groot verschil met hoe ze op school is. Daar kletst ze wel met vriendinnetjes, maar ze is een stuk rustiger.

Krengetje

En hoewel ze ook heel lief kan zijn, is ze soms echt een kreng. Ze zegt regelmatig gemene dingen. Laatst zei ze tegen Lenn dat hij ‘de allerstomste van de wereld’ is en dat ze nooit meer met hem wil spelen. Wat Lenn inmiddels overgenomen heeft, trouwens. Ook tegen mij zegt ze dat ik een ‘stommerik’ ben en dat ze niet meer bij mij wil wonen. Ze gaat wel bij oma wonen, zegt ze dan. Vervolgens slaat ze de deur dicht en gaat ze boos op haar kamer zitten. Terwijl ze de trap op loopt, gilt ze nog een paar keer hoe stom ik ben. Waarom? Omdat we geen pannenkoeken gingen eten.

‘Ik mag nóóit iets van jou!’

Verder vindt ze mij ook heel erg gemeen. Laatst maakte ze me midden in de Action uit voor ‘gemenerik’ en ‘allerstomste mama van de wereld’, omdat ze geen speelgoed uit mocht zoeken. In de ogen van een vierjarige is het misschien ook heel gemeen dat we niet iedere keer dat we bij de Action komen speelgoed meenemen. Ze schopte een behoorlijke scène die eindigde met ‘Ik mag nóóit iets van jou!’.

Dat is een groot verschil met die schattige Nomi op school. Op school is ze nog nooit echt boos geweest. Althans, dat heeft ze nooit geuit. En ik denk dat ze daardoor thuis zo boos kan worden, dan komt alles er opeens uit. Vaak om kleine dingen. Ze kan er zelf weinig aan doen, want dat zijn gewoon haar emoties. Vaak laat ik haar dan maar even uitrazen en daarna praten we er even over. Daarna is ze vaak weer hartstikke lief. Of nou ja, voor zolang het duurt, dan!

Zijn jullie kinderen op school ook zo anders dan thuis?