Kleine meisjes worden groot. Nomi is bijna vier en gisteren ging ze voor het eerst een ochtendje wennen op de basisschool. Van tevoren was ze behoorlijk zenuwachtig en ze zei regelmatig dat ze niet naar de basisschool wilde. Het is natuurlijk ook wel heel erg spannend…

De dagen vooraf

Het ene moment zei ‘Ik heb heel veel zin om naar de basisschool te gaan!’ en vervolgens veranderde dat weer in ‘Ik vind het eng en ik wil niet!’. Angst voor het onbekende, denk ik. Want ik was ervan overtuigd dat ze het hartstikke leuk zou vinden.

Dinsdagochtend

Gisterochtend was ze veel te vroeg wakker, om 6 uur zat ze samen met Bart beneden. Een combinatie van de wintertijd en spanning, denk ik. Ik was nog boven en ik hoorde haar al kletsen over de basisschool.

Tijdens het aankleden en het ontbijten had ze het maar over één ding; de basisschool. Ze liep te stuiteren en ze bleef maar kletsen, ze was duidelijk zenuwachtig. Toen ik zei dat we onze schoenen en jassen aan gingen doen omdat we bijna weg moesten, had ze het helemaal niet meer. Lenn vroeg telkens ‘Nomi, ’t is er?’ en Nomi bleef maar zeggen ‘Ik mag zo naar de basisschool Lenn!’. Wat uitliep in een discussie omdat Lenn vond dat hij ook wel groot genoeg was voor de basisschool…

Wat spannend!

Giechelend en kletsend liep Nomi naar school. ‘Wat spannend mama! Ik vind het zo spannend!’, maar ze had er wel zin in.

Op de basisschool

Toen we op school aankwamen moesten ze even zoeken waar haar klas ook alweer was. De juf stond al klaar en Nomi werd een beetje verlegen. De juf liet zien waar Nomi haar fruit en haar drinken mocht laten, waar ze haar jas op kon hangen, et cetera. Toen we in de klas waren stond Nomi met grote ogen te kijken. De juf liet haar alles zien en vroeg waar ze wilde spelen, maar Nomi wilde liever eerst even kijken. Lenn had andere plannen, die vloog meteen één van de speelhoeken in.

Afscheid nemen

Nomi zei vorige week nog dat ze zou gaan huilen als ik weg zou gaan, maar dat gebeurde niet. Ik kreeg twee dikke kussen, Lenn kreeg een kus en toen probeerde ik naar huis te gaan. Probeerde, ja, want Lenn was het er niet mee eens. ‘Lenn ook blijven school!’. En boos dat hij was… Uiteindelijk heb ik hem maar opgetild en meegenomen. Op de terugweg mopperde hij nog steeds dingen als ‘Lenn ook basisschool’ en ‘Lenn ook vier’.  Thuis was hij gelukkig wel weer vrolijk.

En toen mochten we Nomi weer ophalen

Om half 12 haalden we Nomi weer op. Ze begint met halve dagen om even te wennen. Toen we de klas in liepen zat ze in de kring en ze bleef keurig zitten. Pas toen ze juf zei dat Nomi naar me toe mocht gaan, stond ze op. De juf vertelde me dat het hartstikke goed was gegaan. Nomi had lekker gespeeld en gegymd en ze deed goed mee.

Wat Nomi ervan vond

Toen we de school uit liepen begon ze honderduit te kletsen. Ze had het heel erg leuk gehad en ze wilde het liefst de volgende dag meteen weer naar de basisschool. Ze had nieuwe vriendinnetjes gemaakt, ze vond het geweldig dat ze heel veel liedjes hadden gezongen en ook het gymmen was een groot succes. Ze was helemaal enthousiast.

‘Het was helemaal niet eng!’

Van tevoren was ze behoorlijk zenuwachtig, maar na haar eerste ochtend zei ze meteen dat het helemaal niet eng was. Zelf was ik er al wel vanuit gegaan dat ze het leuk zou hebben, maar het was toch ook wel een opluchting. Toen Nomi op school was, vond ik het toch best spannend. Ik hield continu mijn telefoon in de gaten en ik keek telkens op de klok. Ik was dan ook wel blij toen ik haar weer op mocht halen, want ik was zo benieuwd hoe ze het had gehad!