Laatst vertelde ik jullie al dat Nomi en Lenn graag een konijntje wilden. Eén konijn leek me geen goed plan, aangezien het groepsdieren zijn. Nadat Bart en ik het er even over hadden gehad, besloten we dat we twee of drie konijntjes wilden. Het leek ons leuk voor de kinderen en het leek ons zelf ook wel wat. Voor de kinderen is het naast leuk ook leerzaam, zo leren ze met dieren om te gaan. Lenn is helemaal gek op dieren, dus hij zal vast goede vriendjes worden met de konijnen. Dus we gingen op zoek naar jonge konijntjes en inmiddels zijn ze er!

Anti-allergie konijnen

In verband met Nomi’s kattenallergie besloten we te kiezen voor konijntjes met een anti-allergische vacht. We kwamen uit bij rex konijntjes. Ze hebben een hele bijzondere vacht en verharen bijna niet. Ik zocht op internet naar nestjes, maar het was een hele opgave om konijntjes te vinden. Zo gauw iemand een netjes heeft met rex konijntjes, vooral de kleinere soorten, zijn ze bijna meteen gereserveerd. Uiteindelijk vond ik een nestje hier in de buurt en daar reserveerde ik twee vrouwtjes. Ze waren toen nog maar zes weekjes oud, dus we moesten nog twee weken wachten totdat we ze op konden halen.

‘Krijgt Elena dan geen konijn?’

Het was helemaal niet de bedoeling dat de kinderen allemaal een ‘eigen’ konijn zouden krijgen, maar Nomi en Lenn dachten daar anders over. Ik had ze een foto laten zien van de konijntjes die ik had gereserveerd en zij waren al aan het overleggen welk konijn voor wie zou zijn. Vervolgens vroegen ze ‘maar krijgt Elena dan geen konijn?’. Stiekem leek het mij ook wel heel leuk drie konijntjes te nemen, dus ik zocht toch nog even verder naar een derde rex konijntje.

Uiteindelijk kwam ik op Marktplaats een nestje tegen en de eigenaar had nog een vrouwtje. Het was wel een uur rijden, maar ach. Het is net een iets ander ras dan de andere twee, maar wel met de goede vacht. In plaats van hangende oortjes heeft ze oortjes die rechtop staan en haar vacht lijkt wat dunner. Vrijdagavond haalde ik haar op, en wat is ze leuk! Zaterdagochtend haalde ik samen met Nomi de andere twee konijntjes op.

De namen

De zoektocht naar namen was best een uitdaging. Nomi wilde haar konijn ‘eenhoorn’ noemen, vervolgens ‘zeemeermin‘, toen noemde ze wat namen op van Winx Club… Allemaal namen die ze over een paar jaar waarschijnlijk helemaal niet meer leuk zou vinden. Toen ze Chateau Meiland zat te kijken (daar is ze helemaal fan van en ze wil het iedere week terugkijken) zei ze opeens dat ze haar konijn Claire wilde noemen. Dat vond ik een prima plan!

Lenn had ook wat bijzondere ideeën voor namen. ‘Poepkonijn’ was zijn eerste idee. Vervolgens bedacht hij ‘poes’, wat ik eigenlijk we grappig vond. Nomi kwam met het idee om het konijn Emma te noemen, omdat Lenn het televisieprogramma Casper & Emma altijd erg leuk vindt. Dat werd de naam!

Ik vond Claire en Emma goed bij elkaar passen, maar toen moest er nog een derde naam bij komen. Nomi vond dat Elena dat zelf mocht kiezen. Elena zei alleen maar ‘ja’ toen Nomi vroeg hoe haar konijn zou gaan heten. Ik dacht; oké, een naam die begint met ‘ja’. Zo kwam ik op de naam Jasmijn en dat vond ik er goed bij passen.

Welk konijn is van wie?

Toen ik de eerste twee konijntjes had gereserveerd besloot Nomi al dat ze het grijze konijn wilde. Lenn wilde dat eigenlijk ook, totdat ik hem het witte konijntje liet zien. Hij wilde het witte konijn, Nomi wilde nog steeds de grijze, en toen bleef het zwarte konijntje over voor Elena. Het witte konijntje heet dus Emma, het grijze konijn heet Claire en het zwarte konijn heet Jasmijn.

Hoe vinden de kinderen het?

Lenn was vanaf het eerste moment helemaal verliefd op zijn konijn. Het liefst heeft hij haar de hele dag op schoot, maar Emma wil soms ook gewoon even door het hok kunnen rennen. De andere twee konijnen vindt hij niet zo interessant, hij heeft eigenlijk alleen maar oog voor ‘zijn’ Emma.

Nomi vindt het allemaal nog wel heel spannend. Ze durft nauwelijks in de ren te gaan staan en ze durft geen konijnen vast te houden. Inmiddels durft ze ze wel heel voorzichtig te aaien, maar daar houdt het dan ook wel mee op. De reden? ‘Ze hebben tanden en de nagels zijn scherp.’ Nou ja, dat komt vast uiteindelijk wel goed.

Elena vindt het aan de ene kant heel spannend, maar ook wel heel leuk. Als iemand een konijn vasthoudt, wil ze hem wel aaien. Gisteren controleerde ze even of de oren wel echt vast zaten… Verder moet ze nog even leren om zachtjes te aaien, maar dat komt ook vast wel goed!