Mijn kraamweek verliep iets anders dan ik van tevoren had gehoopt. Voordat het bekend was dat Nomi met een keizersnede geboren zou worden, had ik gehoopt dat ik in het ziekenhuis zou bevallen en dat we dezelfde dag (of misschien de volgende dag) weer naar huis zouden kunnen. Toen ik wist dat ik een keizersnee zou krijgen, ging ik er vanuit dat ik snel zou herstellen en dat we na twee nachten naar huis zouden kunnen. Na twee dagen was ik genoeg hersteld, maar Nomi kwam niet genoeg aan, dus we moesten nog een nachtje blijven.
In mijn kraamweek kwam ik veel dingen tegen die ik niet wist, en ik denk dat veel vrouwen dat hebben. Daarom besloot ik een lijstje te maken met dingen die niemand je vertelt over je kraamperiode.
- Je wilt continu kijken of het goed gaat met de baby. Ademt ze nog? Ligt ze wel goed in bed? Heeft ze de dekens nog over? Kruipt ze er niet onder? Bart was trouwens nog veel bezorgder dan ik, de eerste nacht stond hij bijna de hele nacht naast haar bedje.
- Borstvoeding gaat niet vanzelf. Ik wist wel dat het op gang moest komen, maar dat een baby twee dagen lang telkens 40 minuten aan het zuigen is op je tepel, terwijl er (bijna) niks uitkomt, wist ik niet. Bij een keizersnee duurt het trouwens wat langer voordat de borstvoeding op gang komt, en daardoor viel Nomi iets teveel af.
- Als de borstvoeding dan wel op gang komt, dan krijg je te maken met het andere uiterste. Bijna iedereen krijgt last van stuwing. Dat voelt alsof je je borsten twee maten hebt laten vergroten, ze zijn helemaal hard, warm en je huid staat strak.
- Die stuwing gaat ook gepaard met lekkende borsten. Na twee dagen was het pak zoogcompressen leeg en ik droeg alleen maar zwarte kleding, zodat je natte plekken niet zou zien. Dit komt trouwens wel weer goed hoor, ik heb nu geen zoogcompressen meer nodig.
- Nog een gênant verhaal; je zweet ontzettend. ’s Nachts was het hele bed nat (ook weer door die lekkende borsten, trouwens) en ik had het de hele dag loeiheet. Daardoor douchte ik in mijn kraamweek twee keer per dag.
- Wat ik ook niet wist, is hoe je frisse lucht kon missen. Ik wilde graag met Nomi naar buiten, maar ze moest eerst weer op haar geboortegewicht zijn. Daarom besloot ik zelf wat geboortekaartjes naar mensen in de buurt te brengen en dat was heerlijk! Wel vermoeiend trouwens, een keizesnee is niet goed voor je conditie.
- Ik had wel eens wat gehoord over naweeën, maar die waren toch wat pijnlijker dan ik had verwacht. Vooral tijdens het voeden, trouwens.
- De eerste dagen functioneer je prima met maar drie uur slaap. Deze mommy adrenaline is erg handig, maar na een paar dagen word je toch echt wel moe.
- Je vergeet je hele make-up stash. Ik heb dagen zonder make-up rondgelopen en het kon me echt niks schelen.
- Je bent negen maanden lang niet ongesteld geweest, maar dat haal je in een keer weer in.
- Als je na ruim een week voor het eerst met je baby naar buiten gaat, blijkt dat een hele opgave te zijn. Je moet de kinderwagenbak opmaken met genoeg dekens en lakens, dan verwarm je het met een kruik, je zoekt het onderstel en probeert het in elkaar te zetten (ook dat is de eerste keer moeilijker dan je denkt), je kleedt je kindje warm aan en legt hem of haar erin. Dan zoek je je eigen schoenen op, die je waarschijnlijk al dagen niet meer aan hebt gehad. Hetzelfde geldt voor je jas en sjaal (zwangerschapsdementie is na de zwangerschap echt nog niet over). Dan ben je ongeveer een uur verder en kun je met je kindje naar buiten. Tenminste, zo ging dat bij mij.
Leuk om te lezen, zo'n eerlijk artikeltje. Deze zaken horen er volgens mij ook bij maar worden (veel) minder vertelt…
Ja, inderdaad. Het zweten en de mommy adrenaline. Dat wist ik van tevoren echt niet! En het duizend keer checken of je kindje nog leeft, vermoeiend, maar je blijft het toch steeds doen.
Leuk om te lezen. Tja, het hoort er allemaal bij, maar inderdaad… sommige dingen ontdek je pas als je ze zelf meemaakt.
Haha herkenbaar hoor! Alleen die borstvoeding niet maar de stuwing des te meer. Natte t-shirts verwisselen midden in de nacht (door lektieten en zweet), heerlijk -_- hahaha.
Ondanks dat het voor mij nog niet herkenbaar is, vond ik het erg leuk om te lezen 😉 Vooral omdat ik dit allemaal echt niet verwacht had haha, maar ik maak het vast allemaal ooit ook nog mee 😉
Mijn vriend en ik denken voorlopig nog niet aan kindjes, maar zo'n artikel is wel fijn om nu al te lezen! Ik denk dat er inderdaad veel dingen zijn die niemand weet! 🙂
Ja zeer herkenbaar inderdaad! Die eerste ongesteldheid…… Pffffffff! En die post-natale-dementie die gaat volgens mij nooit weer over 😉
Die eerste keer dat je weer ongesteld word… OMG. en ik ben na 6 maanden nog steeds conditieloos met een keizersnede en misschien maak ik dat er ook een beetje zelf naar haha! Ik heb gelachen, leuk geschreven!
Leuk om te lezen. Ik ben precies een maand later bevallen. Verbaas me alleen over het feit dat je geen zoogcompressen nodig hebt? Hoe doe jij dat met toeschietreflex en tussentijds (s nachts) lekken?
Met voeden gebruik ik meestal wel zoogcompressen (of een spuugdoekje/hydrofiele luier, ligt eraan wat ik bij de hand heb). Tussentijds lek ik eigenlijk nooit meer 🙂
Heel herkenbaar om te lezen! Helemaal het naar buiten gaan heb je alles voor je kleintje bij je ben je zelf de helft vergeten!
Heb al ongeveer vanaf de 20e week zwangerschap last van lekkende borsten. Denk dat ik nu nog ongeveer 6 dozen zoogcompressen heb liggen voor straks 🙂
Maar die ene week is ook de allermooiste en bijzonderste week van mn leven geweest! Die roze wolk die ik toen gevoeld heb, dat je wereld je slaapkamer is en de rest daar buiten er niet meer toe doet is zo mooi! Ik heb er ernorm van genoten ❤
Hahaha, dit is zo herkenbaar! Ik was de meeste dingen alweer vergeten, eerlijk gezegd. Maar nu ik het lees, denk ik ‘ooohja!’. in juli komt onze ‘baby nummer 2’, ik ben benieuwd waar ik dan weer tegenaan loop. Hahah!