De mensen die mij al lang volgen weten misschien wel dat ik een tijdje buitenshuis gewerkt heb toen Nomi een baby was. Ik werkte toen als secretaresse en hoewel ik het werk leuk vond, besloot ik na een paar maanden te stoppen. Ik wilde thuis zijn voor Nomi en meer tijd in mijn blog kunnen steken. Inmiddels ben ik al ruim 4 jaar thuis. De één denkt ‘oh heerlijk, lekker de hele dag een beetje op de bank hangen’ terwijl de anders juist zegt dat ze er niet aan moet denken om continu alleen maar moeder te zijn. Vandaag vertel ik je hoe ik beide heb ervaren.

Werkende moeder

Ik zei altijd dat ik na mijn zwangerschap weer wilde gaan werken. Dat deed ik, maar dat begon even niet zo goed. In mijn eerste werkweek was Nomi aan het herstellen van het rs-virus en ik vond het helemaal niks om niet bij haar te kunnen zijn. Na een tijdje twijfelen en nadat ik het uitgebreid over gehad heb met Bart, besloot ik mijn baan na een paar maanden op te zeggen.

Thuisblijfmoeder

Toen kon ik 24/7 bij Nomi zijn en ik vond het ontzettend fijn. Als zij in bed lag, kon ik gaan bloggen en mijn blog begon toen flink te groeien. Ik kreeg meer samenwerkingen en ik verdiende iedere maand wel iets met mijn blog. Geen grote bedragen, maar wel leuke extraatjes.

Ik vond het fijn dat ik altijd bij Nomi kon zijn, geen oppas hoefde te regelen en zelf voor haar kon zorgen als ze ziek was. Met één baby in huis had ik overal genoeg tijd voor. Zeker toen ze nog twee slaapjes per dag deed, kwam ik overal wel aan toe. Dat is nu, met drie kinderen, wel anders!

Is het zwaar om thuisblijfmoeder te zijn?

Zoals jullie weten heb ik nu drie kinderen en er zijn dagen waarop ik helemaal nergens aan toe kom. Zo wil ik bijvoorbeeld al een paar dagen de ramen lappen, omdat ze vol zitten met handafdrukken van Lenn. Dat is niet heel veel werk, maar ik kom er gewoon niet aan toe.

Nou speelt het bloggen natuurlijk ook mee, wat dat betreft ben ik geen standaard thuisblijfmoeder. Eigenlijk ben ik meer een werk-vanuit-huis-moeder. Aan de ene kant vind ik het heel fijn dat ik op deze manier thuis kan zijn, voor de kinderen kan zorgen en geld kan verdienen. Aan de andere kant is het ook wel een uitdaging om alles gedaan te krijgen.

Met drie kinderen moet je van alles. Nomi gaat naar school, naar zwemles en naar ballet. Lenn gaat naar de peuterspeelzaal en Elena doet nog twee slaapjes per dag, dus daar moet ik alles omheen plannen. Boodschappen doe ik vaak ’s avonds, overdag is dat eigenlijk geen doen. ‘Even’ naar de opticien om een bril uit te zoeken voor Lenn vergt een heleboel planning en gedoe. Elena doet haar slaapjes, Nomi moet opgehaald worden van school, aan het einde van de middag moeten we naar zwemles…

Druk versus zwaar

Ik heb mijn handen dus wel vol aan de kinderen en het is absoluut druk. Maar druk is iets anders dan zwaar. Veel dingen moeten doen vind ik prima en dat ervaar ik niet als zwaar. Wat ik wel zwaar vindt, is wanneer drie kinderen allemaal tegelijk mijn aandacht willen, boos zijn, de hele dag ruzie aan het maken zijn…

24/7 moeder zijn

Soms denk ik wel eens; ik wil ook wel eens een dagje vrij. Even geen gegil aanhoren, geen politieagentje moeten spelen, geen kinderen op de gang zetten, geen zorgen maken over een baby die niet wil slapen terwijl je over een uur bij zwemles moet zijn, en je dus al weet dat je daar met een chagrijnige baby zult zitten… Oh, en ondertussen heb je ook nog een deadline voor een samenwerking, dus als de kinderen in bed liggen, moet je echt nog aan het werk.

Buitenshuis werken

Terwijl Nomi echt een makkelijke baby was, vond ik het vaak heerlijk om te gaan werken. Even lekker bezig zijn met andere dingen en eventjes niet verantwoordelijk zijn voor een baby. Even iets anders zijn dan ‘alleen maar moeder’ en eens een gesprek voeren met iemand boven de 5.

Nou moet ik zeggen dat ik absoluut geen zware baan had. Ik werkte als secretaresse, ik deed vrij makkelijk werk en het was wel eens hartstikke druk, maar ik heb nooit echt stress ervaren op mijn werk. Ik moest wel eens flink doorwerken omdat er ontzettend veel werk lag wat echt diezelfde dag af moest, maar over het algemeen presteer ik vrij goed onder druk.

Wat vind ik zwaarder?

Persoonlijk vind ik het zwaarder om thuisblijfmoeder te zijn. Dat verschilt natuurlijk per persoon en het zal ook absoluut heel erg verschillen per baan. Maar voor mij voelde het vaak heel relaxt om in de auto te stappen en naar mijn werk te gaan.

Aan de andere kant moest er natuurlijk wel altijd oppas zijn voor Nomi. En als één van de oma’s niet kon, moest er iets anders geregeld worden. Dat is dan weer het grote voordeel van het werken vanuit huis; ik ben altijd thuis en ik hoef niet vaak oppas te regelen.

Maar soms ben ik wel eens geneigd om een baan buitenshuis te zoeken. Eén of twee dagen in de week, zodat ik niet 24/7 alleen maar moeder ben. Maar als het er dan op aan komt, vind ik het toch wel heel fijn dat ik thuisblijfmoeder ben. Als er een kind ziek is, hoef ik niks te regelen. Ik kan ze zelf naar school brengen, van school halen, et cetera.

Ben jij thuisblijfmoeder of werk je? En hoe ervaar je dat?