Het is deze week ‘week van de pleegzorg’ en daar kreeg ik laatst een persbericht over. Het onderwerp spreekt me erg aan en aangezien er een behoorlijk tekort is aan pleegouders, besloot ik er een artikeltje over te schrijven.
Van het bovenste grafiekje schrok ik best wel. In 2014 woonden en er 21.880 kinderen in een pleeggezin en de afgelopen jaren is dat steeds meer geworden. Daardoor is er een tekort aan pleeggezinnen, er is op dit moment behoefte aan 3.500 nieuwe pleegouders!
Je kunt pleegouder worden als je minimaal 21 jaar oud bent en een stabiele leefsituatie hebt. In principe kan bijna iedereen dus pleegouder worden. Voordat je pleegouder kunt worden, word je wel helemaal gescreend om te kijken of je geschikt bent.
Ik heb er zelf over nagedacht of ik pleegouder zou willen worden. Op zich sta ik er best wel voor open, maar op dit moment is het niet echt haalbaar. We hebben er geen ruimte voor en ik weet ook niet of het handig zou zijn met Nomi. Aan de andere kant zou ik best een kindje willen helpen op deze manier. En als we de ruimte zouden hebben, zou ik best voor nog een baby, peuter of kleuter kunnen zorgen. Een ouder kind lijkt me niet ideaal, dan is het leeftijdsverschil erg groot en ik heb ook weinig ervaring met kinderen van die leeftijd. Ik sluit dus niet uit dat ik ooit pleegouder zou worden.
Zou jij pleegouder willen worden?
Ik zou het wel willen, mits ik de plek er voor zou hebben en het op dat moment in mijn eigen gezin zou ‘passen’. Maar het lijkt me wel heel erg moeilijk, een pleegkind brengt een heleboel zorgen met zich mee, alhoewel ik denk ik wel een persoon ben die daar mee om zou kunnen gaan. Ik denk dat dit wel iets is wat ik in de toekomst zou willen doen. Maar wanneer en hoe, dat weet ik nog niet.
Ja, ik zou het zonder twijfel willen doen, al komen wij er niet voor in aanmerking (ml heeft autisme)
Ik ben zelf grotendeels opgegroeid in pleeggezinnen en internaten, weet dus heel goed hoe belangrijk pleeggezinnen zijn.
Nee, ik ben zelf kind van pleegouders, of eigenlijk gezinshuisouders, en aangezien wij veel heftige plaatsingen hebben gehad, wil ik dat mezelf én mijn kinderen niet aandoen. Ik zou nooit kunnen bieden wat ze nodig hebben, puur vanwege mijn verleden met pleegzorg.
Nee, ik zou ook geen pleegouder willen worden. Ik vind het heel mooi en bijzonder wat pleegouders voor een kind kunnen betekenen, maar vaak zijn het kindjes met problemen, en daar ben ik gewoon niet geschikt voor. Daarnaast deel ik de mening van Daniëlle. In ieder geval voor nu wil ik het mijn kindjes niet ‘aandoen’. Misschien egoïstisch, maar ik weet zelf ook dat een pleegkindje ergens anders veel beter op z’n plek zou zijn dan bij ons.
wat goed en lief dat je hierover schrijft! ik heb diep respect voor de mensen die dit doen..
Wij zijn het geweest drie jaar lang voor crisis opvang. Helaas mee moeten stoppen met twee kinderen en veel werken er komt echt veel bij kijken. Iedere leeftijd heeft zijn eigen uitdagingen, van bezoekregelingen met ouders tot aan hulpverlening en meer. Het wordt je ook niet altijd even dankbaar afgenomen. Maar het was heel bijzonder om te doen.
Wij zijn er mee bezig.. Afgelopen woensdag hebben wij de bijeenkomst voor pleegzorg bij gewoond! A.s. woensdag komt er iemand hier thuis voor een gesprek. Wij hebben alle papieren ingevuld om pleegouders te worden. Met alle liefde hopen wij een pleegkind straks een veilige, warme en liefdevolle plek te kunnen bieden binnen ons gezin!
Ik werk in het speciaal onderwijs waar ook kinderen intern wonen en sommige alleen in de weekenden bij pleegouders terecht kunnen omdat eigen ouder uit zicht zijn. Ik vind het heel knap dat mensen deze kinderen een plekjes willen geven in hun gezin. Van dichtbij merk ik hoe moeizaam dit kan gaan en wat er allemaal bij komt kijken om deze kinderen een veilige plek te bieden.
Ja, in de toekomst wil ik dit heel graag doen! Ik heb er al eerder over nagedacht omdat ik een collega heb gehad die meerdere pleegkinderen (kortdurende opvang) had. Op dit moment zie ik het nog niet zitten, ik ben nog volop aan het wennen aan het moederschap, maar als we een paar jaar verder zijn en het haalbaar is qua financiën / werk hoop ik een plekje te kunnen bieden voor (een) pleegkind(eren).
Ik zou het wel willen maar weet al dat wij niet in aanmerking komen.
Fijn dat je hier over schrijft en knap dat je dit bespreekbaar maakt! Ik werk zelf in een instelling voor kinderen in een problematische opvoedingssituaties, sommige kindjes gaan door naar een pleeggezin of staan al jaren op deze hele lange wachtlijsten… Ik denk dat een pleeggezin voor sommige kinderen zeker een goede oplossing is. Al ben ik wel van mening dat een plaatsing in een pleeggezin of jonge leeftijd dient te gebeuren, dit omdat er naar mijn idee ook veel rekening moet gehouden worden met de hechting van een kind. Ook ik denk dat een pleeggezin zijn, alles behalve makkelijk is. Ik wil hierbij mensen absoluut niet afschrikken maar het is wel realiteit… Het zijn vaak heel mondige kinderen die al heel wat hebben gezien/gevoeld/… in hun leven. Een pleeggezin moet dan volgens mij ook erg stabiel zijn en over veel structuur beschikken. Ik heb wel veel respect voor deze mensen/gezinnen die deze verantwoordelijkheid op zich willen nemen! 🙂
Ja zeker! Maar wel als mijn eigen kinderen wat groter zijn. Voordat Calista geboren werd heb ik er wel serieus naar gekeken maar nu heb ik even mijn handen en mijn huis vol. Mijn partner staat overigens niet te springen helaas.