Toen Elena net een paar dagen oud was, begon Nomi met zwemles. Bart ging toen met haar mee, want het was wat praktischer dat ik dan bij Elena zou blijven. Dat bleven we een hele tijd zo doen, omdat Elena nogal onregelmatig om voedingen vroeg. En toen was het wel zo handig dat ik bij haar thuis bleef en Bart met Nomi naar zwemles ging. Maar een tijdje geleden stelde ik voor om eens met Nomi naar zwemles te gaan, en sindsdien wil ik niet meer anders!

Zaterdagochtend, 7.00 uur

Op zaterdagochtend gaat, net zoals de rest van de week, de wekker om 6.50 uur. Ik geef mezelf dan nog 10 minuutjes om wakker te worden en om 7 uur ga ik mijn bed uit. Eerst maak ik mezelf klaar en daarna maken Bart en ik de kinderen klaar. Vervolgens gaan we naar beneden, voed ik Elena en ga ik ontbijten. En dan is het tijd voor zwemles!

Naar het zwembad

Om 8 uur stappen Nomi en ik de auto in en rijden we naar het zwembad. Ondertussen kletsen we even en ik vind die één op één tijd erg gezellig. Het is zo’n tien minuutjes rijden naar het zwembad en in die tien minuten vertelt Nomi hele verhalen!

Zwemles!

We lopen het zwembad binnen en in de kleedkamer kleed ik Nomi om. De kleedkamer is eigenlijk iets te klein voor de hoeveelheid kinderen, maar ach. Even snel haar kleren uit, zwemkleding aan, en gaan.

We wachten even in de gang, waar de kinderen door de zwemjuf worden opgehaald. ‘Veel plezier Nomi, tot straks!’. Ondertussen zie ik mijn mede zwemlesouders bijna sprinten naar de ruimte waar je kunt gaan zitten, want iedereen wil graag een plekje bij het raam. Sommige ouders zijn zelfs al weg voordat de zwemjuf er is zodat ze op het beste plekje kunnen gaan zitten.

Even lezen

Ik doe het lekker rustig aan, want ik hoef niet perse vooraan te zitten. Ik zoek een vrij plekje, ik haal mijn boek uit mijn tas en ik ga even lekker lezen. Heerlijk relaxt, en ik moet toegeven dat dat het enige moment in de week is dat ik een boek lees. Dat zijn één van de weinige momenten waarop ik even niet op de kinderen hoef te letten en dat is best even lekker!

Zo nu en dan werp ik een blik op het zwembad en zie ik Nomi zwemmen. De tijd vliegt voorbij en voordat ik het weet, is het alweer bijna 9 uur. Ik hoef de klok niet in de gaten te houden, want een paar minuten voor 9 staan de meeste ouders alweer op. Want dan is het tijd om lekker te gaan stressen bij de douchejes!

Lekker stressen bij de douchejes?

Als ik Nomi naar de douchejes zie lopen, sta ik op en loop ik rustig die kant op. Als ik bij de douchejes kom, worden de eerste kinderen al afgedroogd. Ik zoek Nomi en ik zwaai, zodat ze weet dat ik er. Ze blijft nog even douchen en ik wacht nog even, want ik kan toch nog niks. Er staan namelijk nog twee rijen ouders voor me.

Het grootste deel van de ouders loopt te stressen, er wordt geroepen naar hun kinderen, ik hoor minstens 10 keer ‘schiet nou eens op!’… Een paar minuten later is bijna iedereen weg en droog ik Nomi af.

We lopen naar de kleedkamer, waar het dan ook niet meer zo druk is. De eerste keer dat ik met Nomi naar zwemles ging, kwam ik met een nat kind een overvolle kleedkamer binnen. Er was niet eens meer plek om te zitten en daarom doen we nu lekker rustig aan. Als wij binnenkomen, kunnen we gaan zitten en help ik Nomi met uit- en aankleden.

Weer naar huis

Als één van laatsten lopen we de kleedkamer uit en we lopen naar de auto. Nomi kletst (natuurlijk) weer honderduit. Over zwemles, over eenhoorns, over Elsa, over school… In die tien minuten in de auto kan zij meer vertellen dan veel mensen op een hele dag. Maar die één op één tijd blijft gezellig, ook al is het maar eventjes.

Wat vind jij van zwemles?